gördüğüm kadarıyla sezgi tanrıkulu, gürsel tekin, barış yarkadaş, eren erdem ali haydar fırat, kemal özkiraz ve mehmet bekaroğlu yok. bu bile başlı başına chp'ye oy verme sebebidir.

gerçi sezgin varmış ama en azından istanbul gibi garanti yerden değil. muhtemelen seçilemez. geçmiş olsun kurtuluyoruz.

bu muhalifler neden özgüvensiz.
bilale anlatır gibi anlatıyorum, okuyun.

1) akp 2018'den daha mı iyi? değil.
2) istanbul, ankara, adana, antalya'ya kaybetti mi? evet.
3) istanbul'da seçimi tekrarlama rezaleti yaşandı mı? evet.
4) dolar 20, süt 20, et 400, soğan 30 oldu.
5) depremde insanlar öldü ve iki aydır yalnız bırakıldı mı? evet
6) hdp aday çıkarmadı.
7) akp, hüdapar ittifağı yaptı. kadın üzerine yanlış şeyler diyor.
8) akp bakanları vekil yaparken, chp taşaklıları hükümet görevi için adaylıktan çekiliyor...

bütün bunlar dışında son seçimden bu yana yaklaşık 1 milyon yaşlı seçmen hayatını kaybetti. bununla beraber çoğunluğu muhalif 5 milyon seçmen geldi

en korkak tahminle ilk tur böyle olur.
kk 51
rte 42
mi 6
so 1

*cumhur ittifakında herkes kendi logosuyla giriyor. muhalefeti zora sokmak için getirdikleri sistemle kendi ayaklarına sıkacaklar. meclis'e tek listeden giren millet ittifakı çok ama çok şanslı.
*son anda da mi sever gençler gerçeği görürse ya da mi siyasi intihardan vazgeçerse güle oynaya...

ergenekon ve balyoz kumpaslarının döneminin adalet bakanı'nın chp listelerinden vekil seçileceğini resmileştirmiş haber.

(bkz: türkan saylan)
(bkz: kuddusi okkır)
(bkz: ali tatar)
(bkz: kaşif kozinoğlu)
ve daha nicelerinin kemikleri sızlıyor...

“bir tarafta pkk var fetocular var diğer yanda da hizbullahçılar var.”

“kılıçdaroğlu konya’yı ülke yapacakmış”

sen çok aşağılık bir adamsın muharrem, bir an önce azalarak bitmen dileğiyle

demek ki akp’liler hiç vermiyormuş. muhalif kesim son olaylardan sonra protesto etti desek mesela.

bu arada şaka maka kan verelim. iktidarda istemediğimiz taraf var diye vergi vermekten çekinmiyorsak kan da vermeliyiz. 1 tane çocuğun, annenin kan nedeniyle can vermesi, zarar görmesi ihtimaline katlanamayız. kurban bağışlamazsın, fitre vermezsin, bağış yapmazsın ayrı. kan ayrı.

matematiksel olarak mümkün değildir. 14 mayısta ya kemal kılıçdaroğlu kazanır ya da seçim ikinci tura kalır.

erdoğan 2018 yılında yüzde 52'yle kazandı, bu sırada ülkede darbenin etkisi vardı, ohal vardı, dolar 5 liraydı. sonraki beş yılda erdoğan nasıl bir performans sergiledi de yine aynı sonucu almayı bekleyebiliyor? yani size mantıklı geliyor mu bu, halkımız tam destek erdoğan mı diyor hala sizce? dolar 20 liraya yaklaşmış, on şehri yıkan bir deprem yaşanmış, ağzını açanın kapısına polis geliyor sabahın beşinde. daha yirmi yıllık faturadan, kronikleşmiş sorunlardan ve suçlardan falan bahsetmiyorum. erdoğan'ın devri kapanmıştır, kılıçdaroğlu'nun 14 mayıs'ta kaybetme ihtimali yoktur. ha belki 14 mayıs'ta değil de iki hafta sonra kazanır, orası ince bir mesele.

akepe trollerinin son ümidi!

88 doğumlu birisini görünce veya karşılaşınca istemsizce mutlu oluyorum. bu sitede bile kadın erkek farketmeksizin denk gelince iki kelime sohbet edesim geliyor.

şaka bir yana daha dün 20 yaşındayken şimdi 35 oluyoruz. hayat gerçekten çok hızlı geçiyor.

ortaokul sınavına hazırlanırken sınav sisteminin değişmesi, bedellikte yaş sınırına takılmak, lgs baraj yükselme olayının bize patlaması, dünya kupası maçı günü lgs'ye girmek, öss sisteminin değişiminin bize patlaması gibi olayları anımsadım.

aboubakar gol sevinci olarak kavga çıkardı. hiç normal bi insan değil...

koşarak oy vereceğim, tıpış tıpış yürümek gibi planım yok.

hizbullah, herbullah, itbullah, şeriat, din ve bayrak adı altında daha fazla sömürü, yolsuzluk istemiyorum..
zaten geleceği çalınmış milyonlarca insandan birisiyim belli "merciler" tarafından..

yeni eğitim kurumuna atanmış bir ingilizce öğretmeninin ağzından duyduğum cümleleri aynen yazıyorum:

“çocuk yedinci sınıfa gelmiş yazmayı öğrenememiş, ben ona ingilizce konuşmayı ve yazmayı öğreteceğim.”

bu çocuk yedinci sınıfa gelene kadar nasıl olur da yazmayı öğrenmez aklım almıyor. gözlerimle görmesem inanmazdım.

diyeceklerim bu kadar.

döviz( dolar, euro, sterlin) basabiliyorsan gayet mantıklı olan çözümdür. yok ben sadece ülke para birimini basabiliyorum diyorsan bastığın para miktarınca mal ve hizmetlerin fiyatları bumerang misali enflasyon olarak geri dönecektir. düz mantık.

bu soruyu soran, fikir olarak beyan eden, ima yollu olarak bile olsa ağzından kaçıran bir yakınınız bile olsa terlikle ağzına vurun ve selamı sabahı kesin. bu kadar net.

futbol aşığı dayım maç bitince “yeğenim böyle maçları izleyince sikim kalkıyor” dedi.

trollerin saldırısına uğramış parti.

yukarıdaki 17 entrynin neredeyse yarısı aktroll. tek tek nick altlarına bakın.

belli ki iyi partili seçmeni kendi kontrollerindeki memleket partisine çekmeye çalışıyorlar.

edit :
hadi size kolaylık yaptım. listeliyorum.
son 3 saatte 17 entrynin 7 tanesi bunlar.
4 tanesi inceci numarası yapan güncelleme gelmiş v0.2 aktroll.
3 tanesi de düz eski tip portekizli forvet gibi ilk versiyon (v0.1) aktroll.
son 3 saatte yazılan entrylerde %40 troll oranı. yazarlarını inceleyin.

#151096910 (v0.2, bakın bu tam 00:00'ı almış. akıllı aktroll)
#151098730 (v0.2)
#151098882 (v0.2)
#151101221 (v0.1)
#151101445 (v0.1)
#151102960 (v0.2)
#151103530 (v0.1)

daha anti kahraman nedir ne değildir bilmeyenlerin sazan gibi doluştuğu zeka testi gibi anket başlığı. joker anti kahraman filan değildir.

anti kahraman bir filmdeki ana kahramanın karşısındaki kötü adam demek değildir. anti kahraman bir dizinin veya filmin ana kahramanı olan birinin tam anlamıyla bir "iyi adam" kalıbına uymamasıdır. mesela vikings dizisindeki ragnar, sopranos'taki tony soprano, boardwalk empire'daki nucky thompson, breaking bad'deki walter white, sons of anarchy'deki jax teller, married with children'daki al bundy, curb your enthusiasm'deki larry, the wire'daki mcnulty, deadwood'daki al swearengen, black sails'deki kaptan flint bu sınıfa girer.

ayrıca bir film veya dizideki iyi adam karakterinin çok becerikli olmaması, yetenekleriyle değil de tesadüfen doğru zamanda doğru yerde olarak düşmanlarını yenmesi de onu anti kahraman yapabilir. bu bakımdan kemal sunal'ın oynadığı şaban karakteri de çoğu zaman anti kahramandır aslında. korkusuz korkak'taki mülayim sert karakteri de buna iyi bir misaldir.

burda saf saf vize kararı ab'ye bağlı diyenlere bakmayın. vize konusu %100 türkiye'nin elinde olan bir konudur. vizesiz seyahat şartları bellidir. onlara uyulduğu sürece ab kendi vizelerin kaldırılmasını ister. hem kk hem yavaş bu vaadi verdiğine göre belli ki burda bir karar alınmış. bu lafların arkasında siyasi irade var.

ama son yirmi yılda propaganda ile zehirlenmiş muhalif kamuoyunun bu reformları isteyeceğinden emin değilim. vizelerin kaldırılması demek türkiye'nin kendi vatandaşlarından mülteci üreten bir ortadoğu bataklığı olmaması demektir. kürt sorununun barış içinde çözülmesi, demirtaş gibilerin salınması, terör tanımının kökten değişmesi demektir. uzun yıllar süren bir rehabilitasyona tabi tutulmadan muhalif kesim dahil halk bunu ister mi göreceğiz.

(bkz: fuckbuddy yaşanmak)

(bkz: mutlu musun kanzuk)

ya ben delirecem artık, allah topunuzun belasini versin, ulan ülke elden gitti gitti, açlık sefalet, baskı, yozlaşma, ahlaksizlik, uyusturucu, cinayet kol geziyor, sizin ben makam mevki sevdanızı sikeyim, ölüyoruz ulan !!! nefes alamıyoruz.

yok abi bu ülkeden hiçbir bok olmaz, bu ülkenin insanının içine fitne, fesat, yalancilik, adamcılık, güç, mevki sevdası işlemiş, insan gibi yaşamak isteyene cehennem bu ülke, verin abi bu seçimi de tayyip beye verin, hepiniz rahat edin, daha dibi görmedik, sayenizde en dibi gorelim.

üstteki üç yazar da troll. ona göre yazın altıma.

adamlar bir iyi partiye bir chp'ye saldırıyor. full mesai bu gece. belli ki bir iş peşinde yine ince-erdoğan tayfası.

alttakilerin de çoğu troll. tek tek inceleyin.

aslında hayırlısı olmuş olan güzel abimiz. dön amerika'ya bak keyfine. tatillerinde waikiki beach'te kokteylini yudumla, trafikte, sokakta, atm sırasında ışid militanlarıyla muhatap olmak zorunda kalma.

boğaziçi, stanford filan görmüş adamsın, gelmişsin burada tevfik göksu'yla, yavuz ağıralioğlu'yla, koray aydın'la muhatap oluyorsun. 90 milyonluk ülkeye başkan adayı olan tipler kılıçdar, ince, erdoğan, oğan. hepsinin ağzında bilim, ilim, mühendislik, üretim goygoyu. oğan hariç diğer üçüne konuştuğun şeyleri derinleştir desen 2 cümle kuramazlar, ülkenin anahtarına talipler.

yerinde olsam bilge yılmaz'ı da alır ilk uçakla abd'ye dönerdim. bu milletin hak ettiği yöneticiler ince, kılıç, erdoğan gibiler.

31 yaşında birisi olarak kendi yaş aralığımı temsil eden iyi ve güzel kızların çoğu evlenmiştir. fakat şunu çok iyi biliyorum ki pek çoğu hak etmedikleri kişilerle evlenmişlerdir. buradaki haketmeyiş elbette mutsuz oldukları anlamına gelmez. kalplerindeki bütün iyiliklere rağmen seçimlerini ilkel güdülerinin etkisi altında şekilci, alışılmış ve rutin kriterler üzerinden belirlemişlerdir. hayallerini, tutkularını, hazlarını hissettikleri gibi yansıtamayacakları, belli bir miktarda huzur ve güven çerçevesinde asgari düzeyde yaşamaktadırlar.

zeytinyağlı yaprak sarmanın içine kuş üzümü konması.
yapmayın, lütfen.

erkan baş'ın yaptığı açıklamalara göre 14 mayıs 2023 genel seçimleri için ozan bingöl ve can atalay'ı aday olarak gösteren parti.

edit: ozan bingöl, ankara 3. bölge 1. sıradan; can atalay, hatay 1. sıradan aday gösterilmiş.

neden korkuyorsunuz ki?

annemlerin köyde bir adama, çocukları bakmadı. köyde bizim eski bir yapı vardı, orada kalıyordu. dayımlar kucak açmıştı adamcağıza. ilçeye gidince garibe otobüs çarpmış. oracıkta öldü. kimseye daha fazla yük olmadan, çekip gitti bu dünyâdan. yâni evlilik de, çocuklar da bir garanti vs. değil. öyle görmek de saçma zâten. "yaşlanınca yanımda birileri olsun." düşüncesi, anlaşılabilir bir düşünce ama. yalnızlık zor...

binlerce ölüm türü olabilir. aklıma ikisi geldi: birincisi, bu anlattığım örnekte olduğu gibi. ânî bir kalp krizi hiç fenâ olmaz. çünkü insan yükü ağırdır. kimsenin minnetini çekmeden gideriz bu diyardan. o da yaşlanırsak tabiî...

ikincisi ise şu: haberlerde hep görmüşsünüzdür:

"yaşlı adam/kadın evinde ölü bulundu. bir süredir kendinden haber alınamamayan emekli adamın komşuları polise haber verdi. evden gelen kötü kokular üzerine içeri giren polis, adamın cesediyle karşılaştı. yaşlı adamın naaşı, otopsi yapılmak üzere adlî tıp morguna kaldırıldı. polis, olayla ilgili soruşturma başlattı..."

bu minval üzerine yazılmış binlerce haber gördük hepimiz. gazetelere her gün böyle haberler çıkıyor. bu da yaşlı insanları bekleyen bir ölüm şekli. günlerce aç, susuz kalıp ölmek korkutucu. bu şekilde ölen insanlar inşallah çabucak can veriyordur. günlerce beklemek kâbus gibi olur. çabuk ölüp cesedinin kokması da kötü bir şey elbette.

küçük yaşlardayken bunu fark etmiştim: yalnız öleceğim sanırım. hayâtım boyunca da yalnız kalacağım, bundan kaçış yok. tabiî yaşlanacak kadar yaşarsam... o yüzden kimseye yük olmak, muhtaç olmak korkutuyor beni.

ne diyeyim? allah, hepimize; acısız, çilesiz, ayakta iken, kimseye yük olmadan, âsan bir ölüm nasip etsin.

bugun gun icinde izmir'den baslayip ankara'ya, ardindan istanbul'a gelmis biri olarak soyluyorum: en boktan goruntuye sahip olani izmir'di. oncesinde 4 sene de yasadim zaten icinde. 2 yildir da istanbul'dayim. istanbul tum bokuna pusurune ragmen insanina imkan sunabiliyor. izmir ise hem les gibi hem de imkan yok sehirde. yolu yol degil, altyapisi yok, insani asiri keyifcilikten hicbi seye ugrasmiyor, havasi boguk... ucu arasinda en duzgun durani ankara. idare eder seviyede de olsa bi duzeni var sehrin

halinden gayet memnun görünen kız.

neyine destek olalım olm 2-3 tarantula da biz mi atalım üstüne?

üst edit: şu entry'ye ne kadar çok mesaj gelmiş.. sabah uyandım bir baktım mesaj kutusu patlamış.. hemen benim adıma sevinmeyin arkadaşlar hakaretlerle patlamış lol. eline bilgisayarını, telefonunu alan yazar bana hakaret dolu mesaj atmaya karar vermiş çoğu da benim çok çirkin olduğumu, bu tiple yazı yazmaya ve fikir beyan etmeye hakkım olmadığını ileri sürmüş… evet ben bu söz konusu insanları çileden çıkaran entryde biraz body shaming yapmış gibi göründüğümün farkındayım ancak benim derdim kimsenin bedeniyle değil. diyeceklerim bu kadar.

bacak iyi değil çoğunda?!

tombul bacağa jartiyer yakışmaz?!

ben laf söylemekten yoruldum arkadaşlar. bu yazıları yazan her bir erkeğin mutlaka ve mutlaka, birincisi; tırnaklarının pislik dolu ve temiz olsa bile manikürsüz, ikincisi; giyim kuşamlarının boktan, en olmadı rüküş ve ucuz olduğu, üçüncüsü; şişko ve sivilceli ya da kıllı, en azından sırtlarında, bellerinde, göğüslerinde ya da parmaklarında kıl, çürük dişli olduğu, en azından diş taşlarını temizletmeyi akıl edememiş ya da buna parası yetmeyen, buna istinaden de ağzı leş gibi (metafor değil baya bildiğin ceset nasıl kokuyorsa o) kokan, ayakları kokan ya da ayak tırnakları pedikürsüz, boyları çok kısa ve bir o kadar da şişman, onunla birlikte göbekli, leş gibi günde 10 bira içen, sonra eğitimsiz, sonra kültürsüz, şaraptan anlamaz, yemekten anlamaz, fikirsiz, yemek yapmayı bilmez, yıllarca annesi odasını toplamış, boktan video oyunları oynamaktan salaklaşmış ve gözleri bozulmuş, tam bir zeka geriliği olan insanlar gibi fanatik futbol takımı destekleyen insanlar olduklarını bilin.

bir saniye de; jartiyer giyen, güzel vücutlu, güzel yüzlü, saçları o biçim dalgalanan, sesi yumuşacık, içler titreten, gözleri derin bakan, elleri yumuşak ve şefkatli olan o kadın, sana mı kaldı.

betimlemeyi severim,

sevgiler.

-bitti-

2 çocuk yetiştirmiş birisi olarak o bağıran çocuk çoktan bağırıp elde etmeyi öğrenmiş. eğitim çoğunlukla evde başlar, avm'de değil.

geçmiş olsun.

tetikleyici devalı vebalıların yazdıklarına bakın siz. kırk yıllık chpli bana animekodupum.

neymiş melih gökçek dahi olsa oy verirmiş.
oğlum siz, aday olabilse gülene oy verecek kalibresizlikte insanlarsınız.

gelmiş bir de nizam vermeye çalışıyorsunuz. sieee.

istanbul'da yaşayacağıma ankara'da çürürüm.

on iki metre derinliğinde dökme taşlardan yapılmış bir iskele. derin bir soluk alıp dalıyorum. antrenmanlıyım, iki buçuk, üç dakika kadar su altında kalabiliyorum ve o sürede zıpkınla avlanıyorum.

süre tahminim yok ancak son anlarım, elim boş, çıkmam lazım. o esnada bir, bir buçuk kilogram civarında bir karagöz gördüm ancak atış menzilim dışında. karar verdim birkaç saniye daha bekleyebilirim. zıpkının şişine birkaç dokunuş yaptım, dikkatini çekmek için.

şansım yaver gitti, balık yaklaşıyor. atışımı yaptım, kaçırdım. artık hızlıca çıkmalıyım dedim ve yukarı yöneldiğim anda bamm!!! bacağım iki kaya arasına nasıl girdiyse (muhtemelen balığı beklemek için yattığım kayalara yerleşirken ve sağa sola bakınırken ) sıkıştım.. panikle yukarı çıkmak için dozu artırdım ve tibia ( kaval ) kemiğimden gelen çıtırtılarla anladım ki baçagım kırılacak. on iki metre suyun altındayım baçagım sıkımı çıkamarayıp ölecegim, biliyorum..

o esnada paniğimi dindirip dedim ki o bacak nasıl girdiyse çıkmalı. ayağımda yetmiş beş santimetre pala uzunluğu olan bir palet var. sakinleştim kısacık zaman diliminde çıkardım !! hadiii diye haykırdım içimden, ölmemeliyim! kayaya topuğumu vurup yukarı yöneldim, dayanamıyorum artık. biliyorum yukarı çıkarken bedenimdeki basıncın azalmasıyla hücrelerim, kanımdaki son oksijeni kırıntılarını kullanacak ve bayılacağım. böyle durumlarda fiziksel güdünü durdurmaz, solunum yaparsın, hali ile çigerlerini su ile doldursun. bütun detayları biliyorum işte, öleceğim...

son birkaç metrede sanırım, hatırlamıyorum. bayılmışım ve ilk soluğu suyla almışım.. ölmedim...

topuğumu kayaya vurduğum esnada zıpkın dahil belimde bağlı beş kilogram ağırlığı çözdüm (acil durum için tel elle açabiliyorsun) ve dibe bıraktım. üzerimdeki neopren elbise ekstra ağırlık yokken bir can yeleği gibi beni pozitif yüzer ( su üstünde tutuyor ) hale getiriyor. ve çok şanlıyım ( genelde o tip durumda yukarı bakarak çıkarsın ) sırt üstü yüzeye çıkmışım. ve hepsi toplam bir dakika bile sürmedi...

kendim için çok önemli dersler içeren bir olaydır. belki ayrı başlıklarda bunlara değinirim..

edit: imla

zeki olmayan bir kadın, zeki bir erkeğin, zeki olduğuna nasil kanaat getirir?
ve sizce zeki bir insan aptal buldugu birinin guzel sozleriyle tatmin olabilir mi?
buradan uzun soluklu bir iliski cikmaz.
iki kisinin de ilgi saatine denk gelirse bir sureli win-win iliskisi cikabilir.

“red supergiant star, helium, hydrogen..” kelimelerini içeren soruyu yapanları tebrik ediyorum.
bu bir dil sınavı değil de genel kültür ölçme sınavı olmuş cidden.

soyle basliklara gelip "en fazla 10 sene fazla yasarsiniz, ben hepsini yapiyorum cok mutluyum siz salaksiniz" temali sikko sikko yazilar yazan dalyaraklarin kafasini sikmek lazim.

burada kimsenin derdi 900 sene yasamak degil. amac yasarken diyabet, kanser, kalp yetmezligi, karaciger yetmezligi, nefes darligi gibi hayati sikip atan seyleri yasamamak.

daha 30 kusur yaslarindayken agzindaki tum disler kararan, iki adim yurumeye mecali olmayan, sigara icmekten siki kalkmayan tipler gelmis burda akil veriyor.

iftar bir “ibadet” olmasa da “dini” bir aktivitedir.

reşit olmayan çocuklar ailelerinin rızası dışında “dini” bir aktiviteye zorlanamazlar.

öğretmenler “reşit” olmayan öğrencilerini “dini” bir aktiviteye dahil edemezler. çocukları dini bir aktiviteye dahil etmek öğretmenin vazifesi ya da haddi değildir, “misyonu” hiç değildir.

iş yerinizde arkadaşlarınızla ya da komşularınızla iftar yapmanız siz “reşit” olduğunuz ve o insanlarla ilişkiniz “eşit” düzlemde olduğu için sorun değildir, bu durum küçücük çocuklar üzerinde bir iktidarı ve otoritesi olan öğretmenin çocukları “dini” bir etkinliğe zorunlu bırakması örneğinde anlatılan olayla eşitleyebileceğiniz bir örnek değildir.

ve yine çocuğunuzun bir komşunuzun ya da bir arkadaşının evinde iftara gitmesi sorun değildir, çünkü burada eşit bir ilişki vardır ve yatay ve resmî olmayan bir ilişki söz konusudur.

ancak öğretmen öğrenci ilişkisi doğal olarak “eşit” bir ilişki değildir, “iktidar” içerir yani dikey bir ilişkidir.

ibadet olmayan ancak “dini” bir etkinlik olan iftar etkinliğine öğretmen “reşit olmayan” öğrencilerini götüremez,
hele veli rızası olmadan hiç götüremez,

eğer söz konusu okul dini eğitim veren bir okul değilse ve bütün inanç sistemlerinin ritüelleri eşit bağlamda çocuklara öğretilmiyor, örneklendirilmiyorsa böyle bir eylem öğretmenin üstüne vazife değildir.

bir veli çocuğunun bu türden bir etkinliğe öğretmen tarafından zorunlu bırakılmasından rahatsız olabilir ve bunu ifade edebilir, bu rahatsızlığı “duyar kasmak” olarak tarif etmek kimsenin haddine değildir,

sizin “normaliniz” ve “doğalınız” herkesin “normali” ve “doğalı” olmak zorunda değildir, bu sizden farklı olanı “anormal” kılmaz.

ve aman diyeyim sakın bu #151091045 numaralı entryi yazan şahıs gibi asla kimseye dinini, inancını öğretme hadsizliğinde, hele inancını adlandırma hadsizliğinde bulunmayasınız,

nasıl ki örneğin bir ateist ya da bir katolik kalkıp da her hangi bir sünni müslümana “bakin falanca islami grup günde üç vakit namaz kılıyor, siz yanlış biliyorsunuz gerçek müslümanlar günde üç vakit namaz kılar, çocuğuna doğruyu öğret” deme hadsizliğinde bulunamazsa ortalama bir sünni müslüman da bir alevi’ye “alevilik” öğretmeye kalkma hadsizliğinde bulunamaz,
herkesin inancı ya da inançsızlığı kendinedir. tek bir sünnilik olmadığı gibi tek bir alevilik de yoktur. hangi aleviliğin doğru olduğunu hiç kimse hele de bir sünni asla tayin edemez.

başlığı açan arkadaşa önerim; çocuğuna kendi inanç ve ritüellerini doğru düzgün öğretmesi ve çocuğun aklında soru kalmayacak şekilde çocuğunun inancına, yoluna dair sorularını yanıtlaması.

bu ülkede öğretmenler dahil herkes haddini bilse yani üstüne neyin vazife olup olmadığını bilse zaten hiç sorun olmaz, hep birlikte gül gibi yaşar gideriz.

ekonomi ve hayat kalitesi çok büyük etken ama tek etken bu mu ?

olayın diğer yüzüne bakalım isterseniz . ne yazık ki türk gençleri kendinde zeka ve kültür geriliğine sebep olacak bilgisayar , telefon ve televizyon üçgenine o kadar hapsolmuşlar ki.

imkanı olsa bile resim çizmeye , enstrüman çalmaya veya türevi aktivitelere yanaşmıyor. neden peki ? çünkü afedersiniz ama yumuşak götlüler , gelişime o kadar kapalılar ki popüler kültürün kölesi olmuş durumdalar.

yanlış anlamayın ama oturup kısmetse olur ve türevleri için 1 sayfa yorum yapan insanların bana bir şey katabileceğini düşünmüyorum.

alevi kontenjanından yine vekil olmuştur. işte liyakatli chp.

her ne kadar zor olursa olsun nihayetinde ölçmeden ziyade bir sıralama sınavıdır. sınavdaki başarınızın çoğu diğer katılımcıların sizden daha çok ya da az başarılı olmasına göre değişiyor. yani sınava giren tüm katılımcılar çalıştıklarının yarısı kadar çalışsalar sınav yarı yarıya kolaylaşır

1 kg kıyma olmuş 300 lira. hangi proteinle yapacak o götü.

yazı yazdığında silmek istediğin yerde imleci 2 kelime arasına sokamamak.
tmm, boşluk tuşuna uzun basınca yazı içinde gezebiliyorsun ama androidte gayet rahat bu işler. şirket vermemiş olsa kullanmam, bir buçuk yıldır alışamadım.
android candır.
android... ohhh.. ıstırırım.

edit: 2 kelime diyerek yanlış ifade etmişim.
yanlış yazdığım bir kelimenin içerisinden bir harf sileceksem yanlış yazılan harfin olduğu yere tıklayamıyorum.
boşluk tuşunu kullanarak araya giriyorum.

görsel

her insanın muhakkak test edilmeyen sınırları, tecrübe etmediği ya da sınanmadığı olasılıkları vardır. güvenli alanınız dışında olup biten olaylara nasıl bir reaksiyon vereceğinizi siz bile mevzuya müdahil oluncaya yani son ana kadar bilemezsiniz. o yaşa/o konuma dek inşa ettiğiniz öz değerler güvenli alana içinde kalabilir pek ala? koşullar sizden boy vermenizi talep edebilir.

kendi içinizde bile mukayese edemediğiniz bir durumun içine, karakterinizin neresine hitap ettiğini bilmeden girersiniz. her şey olup biter ve o zaman görürsünüz ne olduğunuzu, neyden yapılma olduğunuzu.

kendini bilmek çok güzel bir şey ama kendini bilmenin bir sonu var mı bilmem. ortalama insan ömrü bunu anlamak için çok kısa gibi görünüyor. ben bir ömre 3 ömürlük tecrübe sığdırırım/sığdırdım, görmediğim kalmadı diyenler istisna tabi. öylesi de var. şiir gibi, roman gibi bir hayat yaşayan da vardır.

chp erzincan'dan vekil çıkaramıyor. adamın memleketi, 1. sıradan koyulmuş, yeteneğin varsa, gel al vekilliği denmiş. sana chp listelerini teslim etsek, dolduramayacak insansın. ne güzel koymuşlar adamı işte. bunun karşılığı da türkiye geneli 100-200 bin oyunu chp'ye verecekler. kazan-kazan anlayışı var. boş konuşmada 1 numarasınız yemin ediyorum. her şeye eleştiri....

her ekşici gibi ben de hep iskandinavlara benzetilmişimdir. yine her ekşici gibi benim de aylık 20 bin dolar gelirim var, 4 dil biliyorum, 1.95 boyundayım ve 25 cm'lik sikimle günde 5 posta seks yapabiliyorum. zaten her ekşici gibi benim de 6 farklı milletten 14 farklı sevgilim var.

(bkz: yalancıyı sikseler dünya nasıl bir yer olurdu)
(bkz: yalancıyı sikseler olacaklar)

sizi her gün yürüyüş yapmak için motive eden ruh haliniz , dikkatli yemek ve uyumak için de motive ederse olabilecek sonuç.

babasını iyi seçin.

kemal kılıçdaroğlu nasıl biri mi?

--- spoiler ---

fotoğrafçı utku demirsoy: "17 yaşındayken babamın kansere yakalandığını öğrendim. babamı umursamama lüksüm yoktu. babam benim kahramanımdı. çaresizliği, dibe çöküşü, çıkış bulamamayı iliklerime kadar hissediyordum. çok yalnızdım. ruhum bedenime dar geliyordu. hala umudumun var olduğuna odamdaki fotoğraf makinasını gözüme kestirdiğim an fark etmiştim. 17 yaşında bir çocuk için zar zor şeylerdir ne istediğini bilmek. kanserin tedavisini bulamıyorsam, fotoğraf sergisini açabilirim diye düşünmüştüm.

kanser hastalarının moral ile tedavi olduğunu duymuştum bir yerlerde. bu fikir hem babamı hem de diğer hastaları iyileştirebilir, hastalığa yakalanmamış insanlar için de bir farkındalık yaratabilirdi belki. dikkat çekici kişilerin portrelerini çekerek, kansere dair birer cümle kurmalarını isteyecektim. internetten ulaşabildiğim her ünlünün fotoğrafını çektim bu sergi için. okulda tost yemiyor, tost bütçemi ünlülerin fotoğraflarını çekebilmek için dolmuşa veriyordum.

tam otuz dokuz ünlüyü fotoğrafladım, ancak kırka ulaşınca bitirecektim. kırkıncı kim olacaktı? hadi kırkıncıyı çektim diyelim, fotoğraf sergisini hangi para ile açacaktım? sergi salonu, matbaalar, davetiyeler çok zor bir iş fakat gerçekten inanmıştım. bir yandan fotoğraflar çekiyor, bir yandan da sponsor bulabilmek için memleketteki bütün belediyelere, sivil toplum kuruluşlarına, şirketlere emailler atıyordum. kimse geri dönüş yapmıyordu. 9 kasım akşamı aklıma dahiyene bir fikir geldi.

ertesi gün anıtkabirde olacak resmi törene okulum ile katılacaktım, ancak devlet protokolüne ulaşabilmem için öğrenci olmam yeterli değildi. basın kartına hiç benzemeyen, ama çok andıran bir kart yapıp boynuma astım. ulusal televizyon kanalları canlı yayında devlet erkanını çekerken onların arasına amatör fotoğraf makinam ile sıvıştım. koskoca devlet büyükleri ile aramda 30 santimetre vardı.

başbakanlık koruma polisi benim basın mensubu değil öğrenci olduğumu fark edip, “ne işin var senin burada geç çabuk sırana!” diye beni azarladı. ben arkamı dönmüş giderken anıtkabir'de görevli bir subay beni kovulmuş bir gazeteci sanarak beni yanına çağırdı. “ona ne oluyor, buraya asker bakar! gel bakalım benimle!” diyerek beni en güzel kareleri çekebileceğim ve basın mensuplarının geçemediği özel bir yere götürdü.

ben orada fotoğraflar çektim ancak, fotoğrafını çektiğim modeli yönlendiremediğim hiçbir fotoğraf benim için bir anlam ifade etmiyordu. tören bitti, devlet erkanı dağılırken bir anda kemal kılıçdaroğlu ile burun buruna geldik. “merhaba efendim, ben sizin portrenizi çekmek istiyorum, beni lütfen arayın…” diyerek kartvizitimi verdim. çevremdeki herkes, “koskoca kemal kılıçdaroğlu, 17 yaşında birini mi arayacak? peh..” diyerek ihtimal vermediler. ama dedim ya, ben hala umudun var olduğuna inanıyordum.

yaklaşık bir ay sonra telefonum çaldı. telefonumun çaldığı anda lisede sınıfta oturuyordum. boş dersti. sınıf çok gürültülüydü. “efendim?” dedim.. “merhaba utku bey, sayın kılıçdaroğlu'nun makamından arıyorum.. yoğunsunuz sanırım başka bir zaman arayalım.” dediler. “yok yok müsaitim buyurun” dedim ciddi bir ses tonu ile. “sayın kemal kılıçdaroğlu cumartesi günü saat 14.00'te sizi bekliyor” dedi. kulaklarıma inanamadım! sanırım çevremden aldığım olumsuz tepkilerden dolayı, benim umudum bile sönmek üzereydi.

cumartesi günü saat 14'e 5 kala kemal kılıçdaroğlu'nun odasındaydım. “merhaba çocuklar nasılsınız?” dedi ve gün kurusu ikram etti. epey bir bizimle sohbet etti, hikayemi dinledi. ardından kendi yaptığım amatör ışıklar ile fotoğraflarını çekmeye başladım. oradan birisi “başkanım gülümseyin!” dedi. “sen karışma, utku beni nasıl yönlendireceğini bilir” diye yanıt verdi kılıçdaroğlu. kendimi mükemmel hissediyordum. fotoğraf çekimini bitirince, “yahu utku ne diyeceğim, senin sergine biz destek olalım!” dedi. gözlerim faltaşı gibi açıldı. dönemin çankaya belediye başkanına telefon edip, sergi sponsoru olmalarını istedi. sanırım bugüne kadar hayatımda bana yapılmış olan en büyük jestti.

babam her geçen gün gözümün önünde eriyor, ve babam vefat etmeden sergimi açmam gerekiyordu. kırkıncı portrem kemal kılıçdaroğlu idi. birkaç hafta içerisinde sergimi açtım. sergimi açtıktan 3 gün sonra babam vefat etti... hayatımın en mutlu ve en üzgün haftasını aynı zamanda geçirdim. bu yaşadığım olay haber değeri taşıyordu. tesadüfen aldığım gazetede kendi haberimi gördüm. sonra gidip marketteki tüm gazeteleri aldım. hepsinde çıkmıştım. aradan yıllar geçti, bu süreç boyunca hiç kemal kılıçdaroğlu ile görüşebilme fırsatı bulamadım. mansur yavaş'ın kızının düğününde bir araya geldik. beni görür görmez tanıdı. “baban nasıl oldu?” dedi. kulaklarıma inanamıyordum. nasıl yani? nasıl? unutmamıştı... “kaybettim efendim.” dedim. çok üzüldü, bana moral verecek birkaç cümle kurdu ve o dönemki azmimden dolayı tebrik etti.

17 yaşındaki bir insan rüzgar misali nereye savrulursa o yöne gider. yaşına bakmadan insanlara değer verebilmek büyük erdemdir. o gün kılıçdaroğlu kartvizitimi çöpe atsaydı ben belki de bambaşka bir yöne savrulmuştum... "

--- spoiler ---

sana söz yine baharlar gelecek!

artık iyi kalpli insanlara ihtiyacımız var.

bu floodı ilk tiktok'ta gördüm ve yorumlarda oy verme çağında olduğunu düşündüğüm bazı gençlerin düşüncelerinin biraz da olsa değiştiğini görmek gerçekten hoşuma gitti. hem kendi yaşlarına yakın bir yaşta bu olayın yaşanması hem de şu dönemler atatürk-din ikilisinin sömürülmesi şeklinde giden siyasi ortamda biraz da hayati gerçeklerin konuşulması hoşlarına gitmiş diye düşündüm.

orayı kullanmayan gençler burayı okur, 1 kişi fazladan bile görse kârdır diyerek buraya da atmak istedim.

iyilik ve güzellik bu sefer kazanacak. bu ülkenin kaderi kötü kalpli insanlar değil. değişim mümkün ve bizlerin elinde.

https://twitter.com/…?s=46&t=4u4ibkgz1enjjkl0udjpqq

başlığı açan arkadaşın bilerek hatalı bilgi verdiği durumdur.

hem kaynak vermiş ki ümit özdağ'ın bizzat attığı twittir. hem algı yapmak için eksik bilgi vermiştir.
doğrusu " zafer partisi kars ve ığdır’da hdp’nin kazanamaması için millet veya cumhur ittifakı’nın listelerini inceledikten sonra hdp karşısında vatansever aday çıkaran ittifakı/partinin adayını destekleyecek. bu iki şehrinizin de artık hdp saldırısına tahammülü yok. her iki ittifak/parti vatansever olduğunu düşündüğümüz aday çıkarmazlar ise bunu açıklayarak tarafsız kalacağız. zafer partisi, bölmez, birleştirir. makam değil, vatan mücadelesi verir. yaşasın türkiye cumhuriyeti" şeklinde atılmış twittir.
ığdır zaten sinan oğan'ın memleketidir ve mhp milletvekili iken bu ilimizi mhp adına birinci parti yapmıştır. kars ise bildiğim kadarıyla milliyetçi hassasiyetin fazla olduğu bir ildir. twitte de her iki ittifakın adaylarından milliyetçi hassasiyete en yakın olan kimse onu destekleyeceklerini belirtmiştir. özellikle iyi parti bu isteği dikkate almalıdır. sinan oğan faktörü ile ığdır'da birinci parti olabilirler. kararı sonuna kadar destekliyorum.

aylardır seçimi düşünüyorum. o gün oy vermeye giderken yolda gerginlikten kusar mıyım? sonuçlar açıklanırken saçıma bir gecede aklar düşer mi? eğer sonuç olumsuz olursa zaten bitmiş olan umudumdan geriye artık kırıntılar bile kalmayacak. işte o zaman napıcam onu düşünüyorum.

yaptığım yemeğin, yiyenler tarafından beğenilmesi. saçma bir şekilde aşırı mutlu oluyorum