katılmadığım bir tespit.
zeki insanlar karamsar değildirler hocam. kendisini zeki sananlar karamsardır.
mesela mustafa kemal, onca aleyhine vaziyete rağmen vatanın kurtulacağından emindir. bunun için yapılması gerekenleri en ince ayrıntılarına kadar hesaplar.
vahdettin ve damat ferit paşa ise karamsarlığa gömülmüşler; vatanı ingilizlere peşkeş çekmeye karar vermişlerdir.
ikinci mahmud mesela. kendisini, fikirlerini kimse anlamaz. fakat pes etmez. yıllarca plan yapar. yeniçeri ocağı'nı yıkar. hedeflerini gerçekleştirir.
fatih sultan mehmed, istanbul'u kuşattığında bütün vezirleri ve sadrazamı " aman kuşatmayı kaldıralım padişahım. başaramayacağız! " deyip durmuşlardır. ancak bu fatih'i karamsarlığa itmemiştir.
çoğu mucit, icatlarını yüzlerce binlerce denemeden sonra nihayete erdirebilmişlerdir. yani " çok zekiyim. kimse beni anlamıyor. etrafım hep aptallarla dolu! " gibi triplere girip karamsarlığa bürünmek pek de zeka göstergesi değildir bence.
zeki insanların karamsar olması
-
-
mantıklı bir analizdir. zeki insanlar genellikle daha gerçekçidir, farkındalıkları da aynı ölçüde yüksektir.cevresindekiler tarafından pek anlaşılamamak da onları genelde yalnızlaştırır. bu şartlar altında karamsar olmak için yeterince sebepleri var bence.