tuhaf bir durum.
giyecek hatırı sayılır derecede kıyafetin vardır ama yine de o bir pantolon ve t-shirt'e ayakkabıya sarar, yıkar yıkar giyersin. diğer kıyafetlerini eline alır alır geri bırakır yine onlara yönelirsin.
gizli depresyon belirtisi gibi gelir bana bu durum. bazen de çocukluktan kalma bir hastalık olsa gerek ki o vitrinde duran tabak çanak gibi hep "daha iyi günlerde kullanırım" hissiyle kenara koyar giymeye kıyamazsın.
bazen zenginlerde de görülür bu durum. adamın malı mülkü vardır ama hep aynı şeyleri giyer. tuhaf bir psikoloji bu. bir gün psikoloji okursam bunun üzerine tez yazacağım.
edit: başlık taşınmış. o kadar da aradım halbuki
edit: erken bunama başladı galiba. bu başlığı da ben açmışım. ilk entry de benim üstelik. yerin dibindeyim şu an. selamlar.