bunu yapmanın riskleri olduğu kadar yapmamanın da riskleri var. bekledikçe içerideki tazminatın artar, arttıkça “aman tazminatı yakmayayım” derken döngü daha da yıpratıcı hal alır…
yeni bir iş bulmadan istifa etmek
-
-
günümüz şartlarında çok büyük ve takdir edilesi bir cesaret
-
kendi işimle ilgilenmeye başlamadan önce rahat 7-8 şirkette çalışmışımdır. galiba sadece bir kere yeni bir iş bulduktan sonra istifa etmiştim. o da yeni iş teklifini veren microsoft diye. ne rahatmışım ya. şimdi olsa aynı rahatlıkta olmam. ailem ve dostlarım sağolsun (bkz: stay hungry stay foolish/@ssg).
imkanınız yokken sırtınızı dayayabileceğiniz insanlar bulun, imkanınız varken de başka sırtların dayanabileceği insan olun.
ted konuşmama katıldığınız için teşekkürler. -
risk nedir sorusuna verilebilecek alternatif cevaplardan bir tanesidir ve istifa etmek ile tamamen ayrı kulvarlardadır.
yaklaşık 1 ay önce artık son raddeye gelmemden ötürü, güneşli bir havada ayrıldım işimden. bir sabah geldim ve şu sözü düşündüm;
"bulunduğun yer seni memnun etmiyorsa yerini değiştir. sonuçta bir ağaç değilsin."
hazırda olan ne yeni bir iş vardı, ne de sağlam bir birikim. her sabah mutsuz uyanmanın esiri olan bedenimi hak ettiği özgürlüğüne kavuşturdum. işten çıktıktan sonra gittim 1 porsiyon baklava yedim ve kocaman bir oh çektim. "dünya varmış " dedikleri bu olsa gerek üstadım, artık rahatlamıştım. ertesi günden itibaren başladığım iş arayışlarım sonucu işler sürekli ters gitti, gittiğim görüşmeler iyi geçmesine rağmen sonuçları iyi olmadı ama umutsuzluğa düşmedim, "güçlü ol ulan" dedim.
bu süre zarfında almam gereken eğitim ve sertifikaları aldım, home office tarzı bir çalışma programı yaparak araştırmam ve öğrenmem gereken konuları öğrendim ve daha kalifiye bir personel olarak hazırlık sürecini iyi geçirdim.
yeni iş bulmadan istifa edildiği takdirde içine düşülen korku alınan risk ile aynı derecede oluyor. bir işe sahip olmadan istifa ettiğim vakit, ödemem gereken ev kredim, faturalarım, taksitlerim ve hayat pahalılığının getirdiği ev ihtiyaçları da beni bekliyordu.
ama korkmadım be üstadım, yazdım dilekçemi ve bir anda kendimi genel müdürün odasında buldum. uzattım yavaşça kağıdı, okudu ve hayırlısı olsun dedi. yeni iş bulup bulmadığımı sordu, hayır dedim, şaşırdı. iki basamaklı maaşı olan bir genel müdür açısından bakıldığında normal olarak saçma bir andı.
velhasıl kelam sizden değerli bir varlık yoktur sevgili dostlar, kendinizi ezdirmeyin ve kazandığınız para olurken kaybettiğiniz karakteriniz olmasın.
unutmayın !
"başarısız insanlar gerilimi, başarılı insanlar geleceği yönetir." firmanızı bu anlayışa göre değerlendirin.
bu arada yaklaşık 1 ay sonra işimi buldum ve şu an bu mısraları size yeni işimden yazıyorum. yeni iş bulmadan istifa etmek özgüveninizi de yükselten bir eylemdir, artık kendime çok daha fazla güveniyorum.
abi işinde mutsuzsan, yaz bir dilekçe bence.
edit: iki basamaklı maaş alan ben değilim, doğru okuyun şu yazıyı ulan. öyle bir maaşım olsa ne istifa ederim ne de buraya yazmaya tenezzül. ki o tip bir maaşım olsa zaten bu tip yazılar yazacak düşüncede bir insan da olamazdım, karakterim değişirdi.
edit 2 : iş görüşmesine gidecekler adına diğer yazdıklarım için; (bkz: #59802497)