babamın kanser olduğunu öğrendim tek başıma ağladım. uyuyacağım. o kadar yalnızım ki gidip moralim bozuk üzgünüm diyebileceğim kimse yok. öyle bir yalnızlık.
yazarların yalnızlık seviyesi
-
-
1 haftadır kimseyle konuşmadım. bugün sokakta bi kediyi seveyim dedim o da tırmıkladı beni.
-
bir başvurumun kabul edildiği haberini aldım annemle babamdan başka paylaşacak kimsem yoktu.
-
-ocak için bir tüpü bir sene kullanıyorum.
-yarım paket makarnayı iki gün yiyorum.
-kavun karpuz alamıyorum.
-karşılıklı, kırk yıl hatır sayacağımız, kahve içemiyorum.
-tv izlemek zevk vermiyor, ailenle reklam izlemek bile başkayken.
-oturma odasını kullanmıyorum, tek başına insan sadece yatıyor çünkü.
-evdeki her şey o kadar kişisel ki misafir gelince anksiyetem tutuyor, sanırsın nazi kampı insanlara zulüm ediyorum hissi içimi kemiriyor ama elimden de bir şey gelmiyor.
- ohooo daha neler
edit: burada anlatılmak istenen yalnız yaşamanın yalnızlık seviyesidir. -
bir şey sipariş etmediğim halde kapım çalınırsa korkuyorum hafiften.