yazarların en huzur bulduğu an

  • sanırım 4 yaşındaydım. bir yaz günüydü, köyün harmanında düğün vardı. yaşıtım çocuklarla beraber saatlerce koşup yorulmuştum. sonra eve gittim. merdivenlerden çıktım, salonun ortasındaki sedire uzandım. evdeki bütün camlar açık, perdeler hafif rüzgârla sallanıyordu . yavaş yavaş uyumaya başlamıştım ki eve bir başkası girdi. yanıma oturdu. saçlarımı, yüzümü okşadı, sırtımı sıvazladı. sonra kafamı yavaşça kaldırıp dizinin üstüne koydum. gelen kişiyi yüzümü okşayan buruşuk ellerinden tanıdım, ananem. yaşım bir kaç seneye 40 olacak. hayatımda böyle bir uyku daha uyumadım, böyle bir huzur daha hissetmedim.