öğrenciyken cebimde beş kuruş para kalmamıştı, yani beş euro kalmıştı. anasını sikim deyip sarma tütün almıştım (bak paket de değil. gerçi lucky strike 100 gr almıştım, ama o benim kıstasımda fakirlikti amk).
yıllar sonra, on yıllar öncesinden bir arkadaşımla görüştüm tekrar. rakılayalım dedim amk. güzel birkaç parça et kestirdim. medium rare pişirdim. yerken: ''olm, biz hiç deneyemedik lan böyle. ete kıyamadık amk.'' dedi. ye amk dedim sıçana kadar.
siktir et olm sen de. yarım kilo kıymaya sokayım, size bişi olmasın. gönlünde nasıl kaldıysa öyle yap ye işte amk. fakirlik dediğin görecelidir. o an ''sikeyim anasını!'' diyemiyorsan, hayatın boyunca fakir kalırsın. çünkü ruhun öğrenilmiş çaresizliğe köle olur. yukarıdaki örneklere dayanarak diyorum ki;
kıymalı yumurta yap. ahahahahaha