bilinçli olarak tercih edilmesi durumunda insanı mental olarak güçlendiren olay. spor salonuna gidip ağırlık çalışmak nasıl kaslarınızı büyütüyorsa, yalnızlık da insanı olgunlaştırıp güçlendiriyor.
sırf yalnız kalmamak için zoraki ilişkiler (hem arkadaşlık, hem de "aşk" ilişkileri) ile kendilerini oyalayanların hiçbir zaman tam olarak olgunlaşıp oturmuş bir karaktere sahip olabileceklerini düşünmüyorum.
yalnızlık
-
-
bunu en iyi ben bilirim demiyorum ancak nereden bakarsanız yaklaşık 6 yıldır yalnızım. bahsettiğim şekil sevgili filan değil bildiğin arkadaşım da yok ve kendi kafama göre takılıyorum. şöyle ki iş arkadaşları olsun yeni tanışılan kişiler olsun bunlar en fazla 2 hafta dayanıyor ya ben sıkılıyorum ya da onlar bir şekilde bağlantımız kopuyor. gündüzleri yalnızlık gerçekten hissettirmiyor kendini ancak bazen geceler çok zor geçiyor. birisiyle dertleşmek için sürekli telefonuma bakıyorum ama ailemden başka kimsem yok onlar da zaten 2 dakikada kapatıyor telefonları. kendimle konuşuyoruz sözün özü bol bol tartışıyoruz. yalnızlık insanı gerçekten geliştiriyor ancak belli bir süre yalnız kaldıktan sonra çevrenizdeki insanlar sizdeki mutasyonu fark edip uzak duruyor. bugün de tam olarak bu konuyu düşünüyordum. koca bir ömrü boşa geçiyorum ve bundan büyük bir suç olamaz.