su an hicbir sey. ama eger ki vaktinde sirt cantami alip guney amerika'yi dolanmasaydim bu gezi icimde bir ukte olarak kalacakti.
tek basima spontane bir sekilde dunyayi gezmek senelerce hayalini kurdugum bir seydi, gerceklesti ama asla hayalimdeki gibi gerceklesmedi. oyle ki bir noktada rio'dayken kendimi de sasirtarak simdiki yasadigim sehri londra'yi ozledim.oysa simdi londra'dayim ve ara ara deli gibi rio'yu ozluyorum.
anladim ki hicbir sey disardan gorundugu gibi ya da kafanin tasarladigi gibi degil. beyin hep mutluluk otedeymis, senin ulasamadigin bir yerdeymis gibi dusunmeye, sana hayati kaciriyormussun gibi hissettirmeye programli. bu tuzaga dusmezsen yasadiklarinin kiymetini biliyorsun ve ukte kalmiyor hayatinda.
su video (ingilizce) hayati kacirma hissini cok guzel anlatiyor:
fomo