bayılmayı da eklemek lazım.
geçen ay kızılay kan bağış aracında kan verdim. ilk beş dakika sorun yoktu ama sonrasında elim karıncalanmaya başladı. sonrasında kolum.
sadece elim uyuştu dediğimi hatırlıyorum. sonrası yok.
ölüme en yakın an sanırım. gece dağ başında bir dağ köyünde olduğumu gördüm. ama rüya değildi kesinlikle. soğuğu, rüzgarı hissettim. yerde yürürken toprağın ayağımın içine batmasını bile hissettim. bir evin önünde ışığı yanan odaya mal gibi bakakaldım.
sonra bir anda uyandım. doktor, sağlık ekibi başıma gelmiş. ölmedim mi diye sordum ama yok iyi misiniz falan diye panik oldu onlar da. ne kadar baygın kaldığımı sorduğumda iki üç saniye dediler. alkol koklatmış hain köfteler.
o evde nerede? o ışığı yanan odada kim var? kafamda deli sorular. lost'un final sezonu göz göre göre gitti.