torpilsiz işe girmenin imkansızlaşması

  • torpil olmadan evden çıkılmıyor, akçomarlar savunur. torpili olmayana su yok. torpilsiz işe giren yok denmiyor akmal, imkansızlaşması yani çok çok zor oluşu buradaki konu.

  • vahim bir tablodur. işe girmeyi geç, artık vasat bir şirkette staj ayarlamak için bile şirkette tanıdığın biri olması gerekiyor. itü'lü odtü'lü kişilerin staj bulamadıklarına bile rastladım. şirketin çaycısı bile içerden birinin akrabası.

    bir belediyenin kursuna yazılmak istedim. ilk günden dolduğuna tanık oldum. meğer çalışanlar eşini dostunu aldırmış, öyle dedi girenler. esnafa bile bir yer sorunca gerek bile olmasa sana şu şu adrese git beni xxx yolladı de demeleri torpile olan alışkanlığın sonucudur. resmen torpilsiz iş yapılamıyor.

    üniversite'nin bir mühendislik fakültesinde, mükemmel donanıma sahip bir insanı almayıp gerekçe olarak canayakın değil bahanesiyle vasat birini işe aldıklarına şahit oldum.

    özel şirketlerde torpille çalkalanıyor. kendini geliştirmek önemini yitirdi. zaten şirketlerimiz öyle ütopik ölçüde iş yapmıyor herhangi bir orta insanda yeterli. maksat torpil olsun.

    bu kulaklar belediyeyi arayıp iş bulduran, küçücük ilçelere onlarca itfaiye elemanı aldıran belediyeler duydu, gördü.

    üniversite'de part time çalışmak için gezmediğim ülke çapında olan giyim mağazası kalmadı. hatta müdürün yanına bile gittim istekli olduğumu, her işi yapabileceğimi söyledim. dil döktüm. adamın dediği laf şu, elimizde binlerce birikmiş cv var. bir koliye sığar ama biz çalışanları yakın dostlardan, çalışanların tanıdıklarından alıyoruz oldu. resmen bunu bıyık altından gülerek söyledi herif iyi günler dedim çıktım.

    bir kaç yer hariç her yer torpilden geçilmiyor.