türkiye işçi sınıfının sesi, notaları, tuşları olmuş insan.. aslında 2000lerin başında kaybettiğimiz ancak fiziksel olarak bugun aramızdan ayrılan, sözleri, nefesi, bakışları, unutulup müziği asla unutulmayacak çok ama çok büyük bir insandır timur selçuk.. bundan 50 sene sonra, 100 sene sonra hepimizin mezar yerleri bile unutulmuşken türkiye işçi sınıfı onun şarkılarını söylemeye devam edecek..
inandığınız cennetinizde en güzel yer sizin olsun timur bey. ben sizinle aynı çağın insani olmaktan bahtiyarım..
ama kırgınım da timur bey size.. yüzünüze de dediğim gibi kırgınım.. 70lerde taksim meydanına gelip "ey devrimci savaş vakti yaklaştı" diyen bir insanken, gezide o piyanoyu elin adamına bıraktınız, gelip başımızda durmadınız.. bir istanbullu olarak doğdunuz, istanbul gibi yozlaşıp muhafazakarlaştınız ve 1950lerde ne kadar farklıysa istanbul şimdiden, öyle farklı terkettiniz bizi.. bizim için olduğunuz kadar, kimsecikler için güzel ve kahraman ve yaradan olamazdınız oysa.. biz sizin sözlerinizi, sizin notalarınızı mırıldananlar, sizin seslendiğiniz gibi türkiye işçi sınıfına seslenmeye çalışanlar naçar çocuklar olarak kalacağız.. elin ileri geri konuşmasına izin vermeyeceğiz hakkinizda hiç bir zaman da izin vermedik bilirsiniz, ama işte, kırgınım timur bey.. yüzünüze de dedim..
adınız içimizde derin bir sızı olarak kalacak..