sanırım 4-5 yaşlarındaydım, istanbul'dan vapura binip avşa'ya gidiyorduk ailece. vapurda sıkıldım tabii ben, babam beni oyalamaya çalışıyordu garibim. "bak bu halat", "bak şurası makina dairesi", "bak gemi şöyle gider" falan... sonra dedi ki "aa bak tekirdağ'dan geçiyoruz, gel camdan bakalım".
aman allah'ım, o kadar heyecanlanmıştım ki, nasıl bir yer diye sordum. anlamadı tabii heyecanımın sebebini, anlatıyor şöyle bir yer falan diye. ama dedi oraya gitmeyeceğiz, sadece önünden geçeceğiz. "olsun" dedim, "kedileri görürüz ama değil mi?"
evet, tekirdağ'ın kedilerden oluşan bir dağ olduğunu sanmıştım. ne olduğunu anlayınca biraz bozuldum. babam da hem güldü, hem üzüldü halime. sonra annemin yanına gittim kös kös. bir süre sonra koşarak babam geldi: "gel bak, yunuslar var."
sonra sırtına aldı beni, tekirlerden oluşan dağı göremedim belki ama ilk defa yunus gördüm.