toplumca en büyük problemlerimizden biri. ortada büyük bir hak ihlali veya şiddet var. bu şiddete, hak ihlaline maruz kalan kişi ya da kişileri görüyoruz ve haksızlığa ses çıkarmak, tepkimizi koymak istiyoruz. ama tam o sırada mağdur ayıp ediyor. böyle yakışmayacak bir üslup, hareketler. yani tam haksızlığa ses çıkaracakken, mağdurun yanında duracakken o an tüm hevesi kaçıyor insanın. tamam haksızlık, şiddet kötü şeyler "tasvip etmiyoruz" ama mağdurun da efendiliğini bilmesi lazım.
kardeşim sen zaten mağdursun. zaten şiddet görmüşsün, haksızlık görmüşsün. o noktadan sonra efendiliğini koruyup efendi gibi mağdur olsana? bak sana destek vermeye hazır bekliyordum. tüm haksızlık ve şiddete karşı tepkimi paketleyip, süslemiştim. ama efendiliğini koruyamadın. ben şimdi ne yüzle haksızlığa, şiddete karşı tepkimi verebilirim? olmaz. yakışmıyor. mağdurluğunu bileceksin. efendi gibi mağdur olacaksın. her şeyin bir adabı var. yani şiddete, haksızlığa karşı çıkacaksak bunu bir efendilikle, düzgün bir üslupla yapmamız lazım. aksi halde haklıyken haksız konuma düşersin.
evet şiddet, başkasının hakkını gasp etmek kötü şeyler ama ayıp etmek de bir o kadar kötü. kültürümüzde yok. mağdursanız efendi gibi mağdur olun. mağduriyetinizi hak edin.