yari ingiliz yari turk oglum gecenlerde evdeyken istedigi sacma bir sey yerine getirilmeyince baya agladi. kendisi 2 yasinda. ıstedigi seyi ona veremeyecegimi anlattim, tabii ki dinlemedi, ceza sandalyesine oturdu. orda daha da cok bagirmaya basladi, bu boyle bir 15 , 20 dk falan devam etti. neyse istedigini yapmadim, en son geldi bana sarildi, uykum geldi dedi. tamam dedim, yatagina goturdum, yatip uyudu.
sonra annemle telefondaydim, torununun azginliklarini anlatiyordum ki annem, bir daha sakin cocugu aglatma, istedigi neyse ver dedi. cocuk benden ekmek bicagiyla oynamak istese de vereyim mi dedim. yani, aglatma cocugu dedi.
sonra aklima kardesimin cocugu geldi, anne, baba turk, turkiye’de yasiyorlar. yegenimin en ufuruk seye bile 1 saat agladigini, istedigi sey yerine gelince ekstra seyler istemeye baslamasini, ne kadar cok sevsem de bazen beni uzaktan izlerken bile cileden cikardigini hatirladim. ne yazik ki var boyle bir sey.
cocukla alakasi yok ama, cocugun normal kodu bu, hele 2 yasinda boyle oluyorlar. ama kiyamayip aglamasin diye her sacma istegini yerine getirirse ebeveynler, cocuk bunu hayatin isleyisi demek ki boyleymis diyip devam ettiriyor. sonra al sana ota boka trip atip istedigini yaptirmaya calisan yetiskinler. duygu somurusu ile is halletmeye calisan yaslilar.
yazarken icin daraldi yemin ederim. ozetle, ne yazik ki var boyle bir sey.