kimsenin bir mesleği yapma hakkıyla derdim yok ancak şahsen tercih etmeyeceğim.
mesele birinin inançlı olup olmaması da değil. bir kişi o inanca bağlılığı bu şekilde beyan ediyorsa ben bir psikolog olarak o kişiye güvenemem. cinsel yönelimim, yaşam tarzım hakkında vereceği yargıların tarafsız olacağına şüpheyle yaklaşırım. bu konuda meslek etiği deniyor ancak inancın bir düğmesi yok ki yeri geldiğinde kapatıp açasın.
terapi her şeyden önce doktorla aranda uyum meselesi. bu yüzden tercih edene saygım var, ben etmem.
edit: arkadaşlar okuduğunuzu anlamıyorsunuz herhalde. ben tercih etmem çünkü bu benim için bir beyan diyorum. başı açık biri illa daha iyi psikolog olacağı değil ama kapalı olanın dünya görüşünün bana aykırı olduğunu biliyorum bir kere, bunu bana o türbanla beyan ediyor. bu yüzden karşısında rahat etmem diyorum.
parayı ben veriyorum, söz konusu benim rahatlığım, tercih etmek hakkımdır herhalde?