halen soba kullanma mecburiyetindeyim, nefret ediyorum ama durumu değiştiremiyorum, çünkü maddi durumum el vermiyor.
tekrardan söylüyorum ki, sobayı sevenleri ve özleyenleri samimi bulmuyorum.
dipnot: köyde yaşıyorum.
sobalı evde yaşamış sözlük yazarı
-
-
sobalı evde yaşayan çocuk oluyor genelde kendisi. milenyum sonrası pek kalmadı haliynen. debe’de gördüm sinirim fırladı da dedim ben de bi yazayım:
yazın kömürü kömürcüden, odunu ardiyeden alan kişilerin evladıdır. ana babaları çatıya ya da bodruma odun kömür taşırken meybuz dilliyordur, o yüzden taşıma denen bu boku bilmez. kışın götünde haftalık odun kömür getirildiğini de bilmez. ne boru kurmuştur ne boru söküp temizlemiştir, pisliğini bilmez. hangi kömür iyi yanar hangisi zerre yanmaz bilmez. soğuk suda bulaşık yıkamamıştır, anasının elleri soğuk sudan kıpkırmızı olmuştur, eklemleri soğuktan şişmiştir ellerini kapatamaz, bizimki işte ay kahvaltı der. kahvaltı sonrası annenin eller gitti. sabah uyanırsın, ortalık buz. arada soba dumanından zehirlenip ölürsün.
köyde kömür de olmaz ardiye de olmaz, peyderpey gidip ardiye yolarsın, tepeler saç biti girmiş gibi kel kel kalır.
çok romantize ediyorsunuz, beni sinirlendiriyorsunuz. iki noktalı üç noktalı filan. -
karlı bir pazar sabahı... çay demlenmiş, sobanın üzerine alınmış. bir yandan ekmekler kızarıyor, mis gibi bir koku... annem buz gibi mutfaktan çilek reçeli, zeytin, peynir, haşlanmış yumurta, tereyağı olan tepsiyi alıp geliyor. yer sofrası için birer minder alıp oturuyoruz tepsinin yanına. annem çayları koyuyor soğuk bardaklara. soba çıtırtısı, ekmeğinkine karışıyor... akşam olunca da babam banyo sobasını yakar, sıcacık banyo sonrası saçlarımı sobanın yanında tarar ve kuruturdum. gece ağır yün yorganların arasında şu an özlemini çektiğim deliksiz uykulara bırakırdım kendimi...
-
hayatımın sadece iki yılı sobasız bir evde geçti.bunun dışında hep sobalı bir evde yaşadım, hala yaşıyorum.hala o alevlerin tavandaki dansını izleyerek ve hayal kurarak uykuya dalmayı çok seviyorum.