hayat sizi öyle bir noktaya getiriyor ki sinirinize hakim olmayı öğreniyorsunuz.
eskiden saçma sapan şeylerden annemle tartışırdım. şimdi annem yok, üvey annem var ve öz anneniz gibi toleranslı olmuyor tahmin ettiğiniz gibi.
çok net anladım ki hayat size bir yerde o olgunluğu yaşayarak öğretiyor, bu bir örnekti sadece. yaşadığımız coğrafyada sinirle hareket etmek en çok size zarar verir. bir kalp kırmaktansa, sessizce uzaklaşıp kendinizi dinlemeniz daha iyidir.
sinirlendiğinde çok kırıcı olabilen insan
-
-
bu bir karakter özelliği değil, alenen kişilik bozukluğudur.
bununla bıraklım övünmeyi, bunu düzeltmek için herhangi bir çaba göstermiyor, destek almıyorsa çekilecek dert değildir sahibi kişi.
yakın ya da uzak kimsenin kimseye bile isteye psikolojik şiddet uygulamaya hakkı yok, var olduğunu sanıyorsa da günü geldiğinde yapayalnız kalarak görecektir sonucunu. -
müthiş insandır. yok öyle her kahpeliği yapıp karşıdan anlayış bekleyerek sınır test edebilmek.
-
ben onun sinirini ayrı, kırıcılığını ayrı skeyim.
sinirini de, kırıcılığını da alsın sktirsin gitsin hayatımdan. -
normalde melek gibi falan değildir, her şeyi biriktirip biriktirip zamanı gelince kusmak meleklik değil, sinsiliktir. kimse olmadığı bir şeye dönüşmez.
-
maalesef benim bu. sinirlendiğimde kimseyi gözüm görmüyor ne dediğim kime dediğim umurumda değil tabii bunu haklıysam yapıyorum ve pişmanlık duymuyorum haksızsam fevri ve gereksiz yere yaptıysam özrümü diler susar otururum o ayrı.