eşimin yengesi ağzını tutamıyor mesela, kocasıyla cinsel hayatından doneler veriyor durup dururken. sonra ben dayıyı ne zaman görsem aklıma o doneler geliyor. kendimi iyi hissetmiyorum o vakitler.
mesela kısır yaptık yiyoruz, yengem aniden tuzluğu gösteriyor ve "ay kızlar baksanıza neye benziyor ay hiii hi hi. " diyor. neye benziyor? kırk yıl baksam tuzluğa, aklıma gelmez.
penise benziyormuş.
yengem tesettürlü, evlendiğinde 18 yaşındaymış, bakireymiş, bakire olduğunu söylemedi tabi ama bakire çıkmasaydı ya vurulurdu ya da baba evine geri gönderilirdi, o yüzden bakire olduğunu varsayıyorum. yani dayımdan önce ve dayım esnasında başka biri olmadı. tuzluk o zaman kimin penisine benziyor? dayımın.
tuzluk da şeffaf, 15-17 cm arası ve başı mantara benziyor.
dayımı görünce, bana "nasılsın yeğenim" diye sorunca ben ona "iyiyim dayı, ama karın sayesinde tuzluklara pis düşünmeden dokunamıyorum artık" diyemiyorum.
başka bir gün eltimin bebeğini yıkıyoruz, yengem bombayı patlattı, "dün çok başım ağrıyordu, dedim ki şerif bu gün üstüme gelme, hiç dokunma. şerif de dedi ki, senin ilacın bende, bir iğne yaparım bir şeyin kalmaz". o günden sonra dayımı her gördüğümde pantolonu dizlerine kadar inmiş, elinde iğnesi geliyor aklıma.
bu kötü bir his.
başka bir gün de, aniden, "biz ilk evlendiğimizde şerif çok azgındı" dedi. yengemi nerede kıstırırsa orada çöküyormuş tepesine, koltukta, halıda, mutfakta...
onlara gittiğimde artık sadece sandalyeye tünüyorum.
anlatmayın çok rica ediyorum.
ek: yazmayı unuttum, yengem diyor ki, şerif dayım prezervatifi eminönü'nden koliyle alıyormuş, daha hesaplı oluyormuş.
(bkz: i shot the sheriff)