sevgiliyi beklemek

  • annem, ben 4 ya da beş yaşlarındayken gündelige başladı. babamın fırında (fırın işçisiydi), abilerimın okulda ve annemin gündelikte olduğu uzun ve karanlık kış günlerinde evde tek başıma kalmaya korkar ve annemın evin anahtarını boynuma asmam için yaptığı kolyeyi basimdan geçirip dışarı çıkardım. bilmediğim sokaklara girip orada kaybolmak için. kaybolup evi bulmaya çalışırken vaktin daha hızlı geçtiğini keşfetmiştim çünkü.
    sevgiliyi beklemek de biraz bunun gibi bir duygu, boynunuzdaki anahtar yerine kalbinizde sevgisi, aklınızda imgesi, dünyaya açılıp vakit geçsin diye kaybolmak sevgiliyi beklemek.