sevdiğini 60 dk görmek için 8 saat yol giden insan

  • bir zamanlar bendim. 8 saat yol gitmedim ama iş çıkışı uçakla istanbul'dan adana'ya gider yemek yerdik o eve giderdi ben bilmediğim bir şehirde evinin köşesinde bekler o'na bakardım, sonra gece uçağıyla geri döner sabaha karşı eve gitmeden iş yerine gidip birkaç saat sandalye üstünde uyumaya çalışırdım ve bunu çok yapardım. o zamanlar msn var tabi konuşurken akşam yemek yiyelim derdim giderdim gelme derdi bu kadar kısa vakit için ama dinlemezdim.

    sonuç: evlendik. evliyiz.

  • 8 saat yol gidip sevdiğini göremeyen, hatta sevdiğini başkasının yanında gören insandan daha şanslıdır.

  • daha önce yaptım. yaptığım insandan dolayı pişman oldum ama yaptığım eylem konusunda hiç pişman değilim. insan sevdiği için 8 saat değil 80 saat de gider.

  • gideceği yere uçakla gidip 8 saat beraber vakit geçirmesi daha sağlıklı olacaktır.

    tamam sevin ama bu kadar da mal olmayın.

  • yukarıdaki arkadaşın da dediği gibi gerçekten her insanın bu tür salaklıkları yaptığı zamanlar olmuştur. önemli olan buna değmeyecek bir insana kendinden bu kadar ödün vermemeyi öğrenmek.

  • (bkz: ben)

    yüzlerce sayfa yazabilirim ama kendimi kötü hissettiğim için olayı sadece özet geçeceğim.

    ıstanbul'da yaşayan daha geçen sene üniversiteden mezun olmuş, 23 yaşında bir gencim. sevdiğim kız anadolu'nun herhangi bir üniversitesinde okuyor. 31 ekim onun doğum günüydü. ve ilk kez onun doğum gününü birlikte geçireceğimiz için olsa gerek yaninda olmayı, aylardır ona almayı düşündüğüm hediyeyi vermeyi, verdikten sonra onun suratındaki mutluluğu görebilmeyi umuyordum. farklı ne hayal edebilirdim ki.

    fakat gel gelelim çalışma koşullarımin pek esnek olmaması nedeniyle yanında kısa bir süre kalabilirdim. aslında bu süre başlıkta görülen 60 dakikadan fazla olabilirdi,yanında 2-3 saat geçirip ıstanbul'a geri dönmek için yola koyulacaktım. birde kisa süre önce kendisiyle telefonda ufak bir meseleden tartışmıştık, bunu da telafi etmiş olurum düşüncesiyle de gitmeyi çok istiyordum. evet biliyorum çok aptalca gelebilir 1-2 saat birisini görmek için 8-9 saat yol gidip gelmek. ama ona verdiğim değer 8 saat yol gidip gelmekten çok daha fazlaydı. her neyse işin sonunda geçmiş diyaloglara takıldığını, buraya geldiğim için mutlu olduğunu ama aramızdaki durumun onu gerdiğini,yorduğunu ve önceliklerinin çok farklı olduğunu aramızda bundan sonra herhangi bir sey yaşanmayacağını, ama iyi bir arkadaş olarak hayatında kalabileceğimi, zaten sevgi insanı olmadığını söyleyerek resmen siktir edildim.
    o an aklından çokca şey geçti, geldiğim ve geri döneceğim yolu düşündüm, eminim ızdırap gibi geçecekti...

    insanın en çok kendisini sevmesi gerektiğini, kendisi için fedakârlık yapması ve en çok kendisine değer vermesi gerektiğini anlamam için daha kaç tokat yiyeceğim bu hayatta bilmiyorum. ama bildiğim bir şey var; bütün insanlardan soğuyorum,yalnız kalmak istiyorum ve kimseye değer vermek istemiyorum.

    edit1: yazıyı yazarken gündeme gelmesini hatta en çok konuşulan başlık olmasını hiç beklemiyordum,benim yaptığım sadece içimi dökmekti. ama dün geceden beri mesaj kutumu yeşillendirip yüzlerce mesaj atan, tecrübelerini aktaran güzel yürekli insanlar gördüm, hepsine ayrı ayrı teşekkürler. hepiniz güzel insanlarsınız, umarım hayatlarımız da sizlerin yürekleri gibi güzelleşir.

    edit2: ayrıca neden 1 saat yerine 60 dk yazdığımı merak edenlerin bir hayli fazla olduğunu gördüm,başlık karakter sınırlaması nedeniyle bunu yaptım farklı bir amaç barındırmıyor kısacası.