tahammülsüzlüğü, öfke kontrol sorunu olan ve çocuklarına kötü muamele eden annelere hep şunu sorarım:
'çocuğunuzun sizi kızdıran hareketini, evinize gelen misafir yapsa ne yapardınız?'
meyve suyu dökülmüş, vazo kırılmış, yere yemek dökülmüş vs..
misafire 'aman hiç önemi yok hallederiz' derken, en yakınınız, canınız olan çocuğa tokat atmak ne tuhaftır ki olağan görülüyor.
dünyadaki en masum ve savunmasız canlılar olan çocuklar, maalesef/ne gariptir ki en acımasızca davranışlara maruz kalanlar aynı zamanda.
we need to talk about kevin isimli romandan bir alıntı geldi aklıma, onunla bitireyim:
"a child needs your love most when he deserves it least"/
"bir çocuğun sevginize en çok ihtiyaç duyduğu zaman, bunu en az hak ettiği zamandır"