sahil değil ama eski dere yatağı olan kumul ve verimsiz bir tarlayı anneme gazlamıştı benim dayılar. çok kızmıştım o zaman. annem de "boşver, onlar çiftçilik yaparak geçimini sağlıyor verimli olan yerler onlara daha lazım" demişti.
gel zaman git zaman, bir projenin tam geçiş noktası bizim tarlanın üzeri oldu. tarlayı satmadığımız gibi neredeyse tarlanın ederinin x4 katını aldık devletten. peki ne oldu derseniz, dayılar büyük yüzsüzlük ile gelip bize gelen bu paradan hak talep ettiler. tabi babayı aldılar ama 5 senedir küs durumdayız. konuşmuyorlar bizimle.
ortak olduğumuz bir arsa daha var. arada gidip hava almak mahiyetinde haftasonları piknik tarzında takılıyoruz. çok eskiden kalan bir bir kümes vardı. çatısı yıkıldı yıkılacak. bende çoluk çocuk girer içine üstüne yıkılmasın diye kendim yıktım. çok da çaba sarf etmedim aslında iki tekme vurdum yıkıldı zaten. beni jandarmaya şikayet etmişler. evimizi yıktı diye. gittik ifade verdik. savcılık takipsizlik verdi.
insanların gerçekten para ve menfaat için yapamayacağı şey yok. akrabalık, dostluk hikaye işin içine para girince her şey değişiyor.