zordur. ebeveynlerin sürekli tartıştığı ve şiddetli kavga ettiği bir ortamda çocuk kendini çok güvende hissedemez, endişe sahibi olur. sevgi konusunda açlık yaşar, tam olarak sevginin ne olsuğunu öğrenemez veya hissedemez. ebeveynlerinin tartıştığı saatler onun ilgi, şefkat, oyun zamanı beklentisini karşılayamaz. bir şey sormaya, bir şey istemeye, acıktığını dahi söylemeye çekinir. içine kapanır.
tartışmalarda söz sahibi olamadığı için bir köşede korkarak izlemek durumunda kalır ve aklında ailesinin kendiyle ilgili bir sorun olduğuna dair şüpheleri ortaya çıkar. bunu dile getiremez, okulda dikkat dağınıklığı yaşar. arkadaşlarıyla ilişkileri zayıflar, onların anne baba ilişkilerini merak eder, imrenir, izler, izler, izler...
bir sonraki tartışmanın ha çıktı ha çıkacak olma düşüncesiyle aklına geleni rahatlıkla paylaşamaz veya soramaz. çocukluğuna dair sorular aklında kalır, kaldıkça birikir ve cevaplanmamış sorular yanıtlarını az bir ilgi gördüğü yöne doğru akıtır. yanlış arkadaşlıklar başlar, yanlış duygusal beklentiler oluşur. önce kendisini suçlar, sonra bunun küçük yaşlarda ailesinden kaynaklandığını düşünür. kendi içinde çatışma yaşar. biyolojik evrelerinin geçişi sürecinde ailesinden gerekli tam desteği alamaz.
şu bir gerçektir, ailede içerisinde büyük tartışmalar gören çocukların akıllarına bu görüntüler kazınır ve kendilerinin aile yaşamının da böyle olacağı korkusuyla yaşarlar. özgüven problemi yaşarlar. güvensizlik ve tedirginlik yaşar daha çok, olması gerekenden daha fazla şüphe taşır aklında. geleceklerine dair şüphelr, ilişkilerine dair şüpheler, işlerine dair şüpheler ve güvensizlikler. kısaca herşeye karşı güvensizlik yaşarlar.