ben anlatayım puanımı siz verin.
son derece gerici, pis ve muhafazakar bir semtte doğdum.
üvey kardeşlerim vardı babamın eski eşinden ve bizle kalıyorlardı.
annem ve babam çalıştıkları için ben üvey ablamla evde kalıyordum ve beni o büyüttü bir süre, gerçi kendi de çocuktu. bana kötü davranırdı.
bu ablam 14 yaşındayken 22 yaşında bir adama kaçtı. ben daha ilkokula başlamamıştım.
babam esnaftı. bir sürü garip işi vardı. çoğu ekonomik sebeplerden dolayı içeri girip çıktığı oluyordu.
artık bakacak kimsem kalmadığı için ve hala küçük olduğum için okul dışı zamanlarımda dükkana götürülüyordum. sıcak soğuk fark etmiyordu. çok sık hasta olurdum. enfeksiyona bağlı romatizmal ateşten hala çekiyorum.
yaşadığım semt ve gittiğim okul çok kötüydü. pislik doluydu.
anne tarafım beni hep küçümserdi, bu ortamda bu çocuk iyi yetişemez okuyamaz derlerdi. kendileri nispeten okumuşlardı.
ortalama bir lise kazandım. yaşadığım her şey beni çok fazla kamçıladı. lisede çok çalıştım. üniversite sınavında derece yapıp türkiye'nin en büyük tıp fakültelerinden birine girdim.
tam bu sıralar hemcinslerime ilgi duyduğumu keşfettim. ve sırayla iki ayrı erkeğe aşık oldum. birincisinin gönlü vardı. ama durumdan korktuğum için kendimden uzaklaştırdım onu ve unuttum.
sonra başka birine aşık oldum. artık korkmuyordum. durumu kabullendim. ona açıldım ve beni reddetti.
onu unutmak için kızın birine yürüdüm. ama doğru düzgün ilgi gösteremediğim için boştan yere onu üzdüm ve bir sonuca varamadım.
bütün bu yaşadıklarımın sonucunda ne hayata, ne dine, ne güzelliğe inancım kalmadı.
film sarar mı bilmiyorum ama anlatmaya değer olduğunu düşündüm.
sözlükçülerin hayatının imdb puanı
-
-
başrolü olarak söylüyorum, imkanım olsa izlemezdim.
2. o da yurtdışına gitmişliğim var diye.
edit: imla.