babam 18 lira, ben 20 lira.
ben ortaokuldayken spenco marka spor ayakkabı vardı, ayakkabıcı “20 lira en son olur” dedi, babam “en fazla 18 lira veririm” dedi. biri birşey anlatıyor, biri birşey, yarım saat boş muhabbet ediyorlar. ben çok sevmiştim, dayanamadım, 2 lirayı abiye şak diye uzattım. tabi babam şok oldu, bütün pazarlığın büyüsü bozulmuştu. ayakkabıcıdan eve gelene kadar, yemediğim laf kalmadı.
“ulan ben bilmiyorum 2 lira vermesini, senden adam olmaz, birşeyi sevdiğin bu kadar belli edilmez ki” diyordu. bir de annem soruyor “kaça aldınız” diye, babam “ben 18’e, oğlun 20’e aldı” diye laf sokuyor.
sözlükçülerin ayakkabıya ödeyeceği maksimum para
-
-
9 dur. rakam olarak en büyük 9 u biliyorum.
kavramlar önemli elma ile armutu karistirmayalim.
(bkz: sayidir o rakam olsa duramazsin) -
bugüne kadar bir ayakkabıya verdiğim max fiyat 319 tl oldu. onu da hala sorgularım ulan değiyor mu acaba diye. öyle de pintiyim!