ses çıkarmadık mı?
(bkz: tehlikenin farkında mısınız)
siyasi islam'ın zehir gibi türkiye'nin damarlarına nasıl karıştığını çok önceden gördük. "abartıyorsunuz" dediniz. "türban bir özgürlük meselesidir" dediniz. "komplo teorileri bunlar" dediniz. "kemalist hegemonya bitti" dediniz.
türbanla başlayanın bireysel özgürlüklerin korunması sandınız. sözde insan haklarını savunuyordunuz. "yetmez ama evet" dediniz. ulusalcılığın bittiğini, zaten bitmesi gerektiğini savundunuz. terörün biteceğine inandınız. yağmalara sessiz kaldınız. sizin özgürlüklerinize kadar gelmeyeceğini sandınız. toplumsal tepki koymak yerine yozlaşmaya katıldınız. her şeye alıştınız.
toplum muhafazakarlaşıp dindarlaştı. tüm kadrolar niteliksiz yancılarla dolduruldu. terör arttı; yüzlerce şehit verildi. toplumsal şiddet sınırları aştı. adalet işlemez hale geldi. her yer mülteci doldu. ülkede insanların zihinleri de dahil olmak üzere yağmalanmamış tek bir yer kalmadı. ülkenin itibarı hiç bu kadar zedelenmemişti. evinizde bile rahat değilsiniz artık.
tehlikeyi hiç fark etmediniz. fark ettiğinizde de iş işten geçmişti. 10 bin kilometre uzaktan bile manzara korkunç görünüyor.
biz söyledik. inanmayan sizdiniz.
ben bir kemalist olarak şunu söyleyebilirim ki amacına inandığım her türlü eyleme katılmaya gayret ettim. sendikal mücadele verdim. gerektiğinde sokağa çıktım. sesimi kesmedim. kesinlikle üşenmedim ve oy vermek için 1000 kilometre yol gittim. sandık kurulu üyeliği yaptım. ben daha fazlasını yapabilirdim; ama sen kendine bir sor önce: sen herhangi bir şey yaptın mı? suçlamak kolay, sorumluluk almak zordur.