bu girinin bir benzerini birkaç yıl önce de yazmıştım ama görünen o ki okumak gibi bir alışkanlığımız yok.
pontus bölgesinde bir soykırım oldu. doğu karadeniz'deki müslüman türk ahalinin büyük kısmı bu soykırım esnasında yalın ayak katliamlardan kaçarak batı karadeniz'e yerleşmiştir.
bugün düzce, adapazarı, samsun, zonguldak havalisinde yaşayan doğu karadenizlilerin çoğu o dönemde kaçanların torunlarıdır. nereden mi biliyorum? ben de onlardan biriyim. büyük dedemiz katledilmiş büyük annemiz kucağında bebesiyle (ki ki ben o bebeğin torununun oğluyum) trabzon'dan adapazarı'na kadar yürüyerek gelmiştir. hatta yolculuk esnasında bir ara kurda kuşa yem olsun diye bebeğini bir kenara atmayı bile düşünmüş.
aloo trabzon diyorum adapazarı diyorum yürüyerek diyorum. bu hikayedeki en dehşetli ayrıntının büyük dedemin komitacılar tarafından katledilmesi olmadığına dikkat ediyorsunuz değil mi?