personel kimlik kartını boyna asma zorunluluğu olan kurumumuzda bu zorunluluğa uymayan az sayıdaki kişiden biriyim. yaklaşık dört yüz kişinin katılacağı bir program öncesinde bu kural üzerinde ısrarla durulunca kartı boynuma asmam gerektiğine karar verdim. astım da... sonra program için gelen konukların eğilip eğilip kartıma baktığını fark edince adımı öğrenmeye çalıştıklarını düşündüm. hatta yoksa şu yakışıklı felsefeci? daha neler canım... boynumdaki kartla ellişer kişilik iki gruba sunum yaptım. hermeneutikten girdim intertextuality'den çıktım. oldukça karizmatiktim ki herkes kartıma bakmaya devam ediyordu. boyna asılı kart işini sevmiştim. akşam olup kartı boynumdan çıkardığımda personel kimlik kartımın yerine akbilimi boynuma asıp gün boyu en karizmatik halimle akbille dolaştığımı anlayınca...
neyse canım... felsefeci o kadar da yakışıklı değildi zaten.