en önemli sebeplerinden biri de çağın hastalığı olan üşengeçlik ve yalnızlıktır bence. gençler artık üşengeçlikten ve odaklanma problemi yaşadıklarından dolayı oyun oynamak yerine oyunu oynayanı, yalnızlıklarını bastırmak için ise video izlemek yerine video izleyen yayıncıları izliyor. videolara bu yayıncılarla birlikte tepki verip birlikte eğlenmeye çalışıyorlar. alışın artık böyle şeylere, teknoloji geliştikçe yeni nesillerin daha berbat bir hayatı olacak.
oyun oynamayıp oynayanın videosunu izleyen nesil
-
-
sex yapmayıp, porno izleyen neslin çocuğudur
-
bugün rtx 3070 almaya kalksan 11 bin liradan başlıyor(lan ben 2015 yılında 2600 liraya taş gibi sistem toplamıştım, bilgisayarım bozulsa yeni bilgisayarı bu şartlar altında nah alırım) oyunlar desen 1000 liraya dayanmış hatta geçmiş. konsol desen ps5 16000-20000 arası series s desen 9000 lira çocuklar-gençler videosunu izlemeyip ne yapsın?
-
spor izlemek de öyle bir şey değil mi lan? hanginiz televizyonda izlerken aynı zamanda da oynuyor? swh:/
-
yeni çıkan hiçbir oyunu almaya parası yetmeyen, yetse dahi bilgisayarı kaldırmayan bir nesildir. yıllar sonra çocuklarımıza utanarak anlatacağız bu günleri.
-
bu saçmalık "ne var bunda, bilgisayar oyunları çok pahalı, ne yapsın çocuklar anca oynayanları izliyorlar." şeklinde savunuluyor genelde. ama burada ekonomik yetersizliğin ötesinde bir sıkıntı olduğu aşikar.
bu sunulan argüman oyun oynayanları izleyenler için bir derece geçerli olabilir* ama bir de aynı kitlenin içerisinde "video izleyenleri izleyenler" var.
youtube'da hangi videoyu arasanız "bilmemkim x videosunu izliyor" diye çıkıyor. bir bakıyorsun at hırsızı kılıklı bir tip bilgisayarın karşısında youtube'dan video izliyor. bir sürü mal da bu adamın video izlemesini izliyor.
ulan acaba çok komik yorumlar mı yapıyorlar, benim kaçırdığım noktalarımı görüyorlar diye ön yargısız yaklaşarak bir iki tanesine bakayım dedim, adamların bir bok yaptığı yok. sadece sigara içip videoyu izliyor, komik bir yer olursa da gülüyorlar, o kadar. bir sürü insan da ciddi ciddi oturup bunu izliyor. altına da "abi, şu videoyu da izle, bunu da izle." diye yorum yapıyorlar.
başkasını video izlerken izlemenin yoklukla falan ne alakası var şimdi? tamamen tembellik ve eziklik, başka bir şey değil. -
spor yapmayıp videosunu izleyen nesilin çocuklarıdır.
-
oyun oynaması gereken ekipmanların fahiş fiyatlara satılmasından dolayı hevesini izleyerek gidermek zorunda olan nesildir.
empatiden yoksun bireyleri rahatsız edebilirler. -
benim bu. tam bahsettiğiniz nesil içinde değilim ama. yaş 33. bizim oyunu oynamayı tecrübe etmek yerine izlemeyi tercih etmemiz youtube'un ortaya çıkışından çok önceye dayanıyor. 2000'li yılların başında kuzenim ve arkadaşımla odalarımızda half-life oynarken birbirimizi izleyerek başlayan "oyun oynayanı izlemek" aksiyonu senelerce devam etmişti. carmageddon'undan tut max payne'e kadar onlarca oyunu bu şekilde birlikte bitirdik. oyun oynayanı izlemek, içeriğinde sağlam bir hikaye olan oyunu izlerken etkileşimli bir film izliyormuş hissi yaratırdı. şuraya git, şunu yap, şuradan geliyor düşman şeklinde etkileşirdik.
seneler sonra youtube'da bu şekilde oyun oynanış videolarını keşfettiğimde benim için kişisel eğlence sözlüğümde yeni bir madde ortaya çıkmıştı. zaman içinde onlarca farklı yayıncı takip ettim, bıraktım, hala izlemeye devam ettiklerim var. bunun bir hikaye izleme sebebinin yanında oyunların fiyatları, yayıncıların sohbetleri, yayıncıların yancılarıyla sohbetleri, oyunlardaki gerginlikleri oynarken direkt yaşayarak gerilmeme etkisi vs. yatabiliyor. mesela the last of us'ı alıp oynamadan önce 2 kere falan yayıncılardan izledim. zira o an satın alıp oynayabilmem için gereksiz pahalıydı. indirime girdi, satın aldım, sonra bir de kendim bitirdim. mesela korku gerilim türündeki oyunları oynayarak direkt olarak gerilip tecrübe etmeyi çok tercih etmiyorum. o bölüm geçme gerginliğini yayıncıya ihale ediyorum rahat rahat izliyorum oyunun hikayesini. pro gamer izlemek istiyor insan arada açıyorum cs:go turnuvarlarından videoları izliyorum adamlar takır takır oynuyorlar oyunu, rekabet hadsafhada, neden başarısız olduğum bir oyunu oynamak için kendimi kasayım ki? yeterince deneyip başarısız oldum zaten. böyle birkaç oyun daha var. izlerken o kadar keyif alıyor ki insan daha sonra o hikayeyi bir de kendisi yaşamak istiyor.
şu anda takip ettiğim 4-5 yayıncı var sanırım düzenli olarak. en eskisi pintipanda. kendi kendine çektiği videolar bir kenara, mesela tayfasıyla çektiği sea of thieves, don't starve together vs. gibi seriler belki tek çektiklerinden bile daha güzel. onun dışında aslında oyun oynanış videosu çekmeyip geyik videosu çeken game grumps kanalını takip ediyorum. ingilizce bilenler için aşırı leziz. son dönemde ise super mario maker videolarına sardım. 2 senedir falan düzenli olarak grand poo bear ve ryukahr adlı yayıncıları izliyorum. her akşam en az 1 saatlik içerik çıkıyor karşıma. 1-2 saatlik içerikle televizyonda saçma sapan şeyler izlemek yerine bunları izliyorum, o gün hoşuma gitmeyen tarzda oyunlar varsa eski videolarını açıyorum zira yüzlerce binlerce saat izlenmemiş içerikleri var toplamda hepsinin.
alıştığımız geleneksel ev içi eğlence anlayışı son 4-5 senedir kökten değişti. artık youtube var, netflix var, spotify var, ps4 var, nintendo switch var. televizyona, onun stabil, tahmin edilebilir, sıkıcı içeriğine ihtiyacımız yok. o an ne hissediyorsak onu yapabiliyoruz. oyun videosu izlemek de buna dahil. buna mana verememek de bana çok saçma geliyor. ben geçmişten gelen alışkanlıklarımı buna kanalize ettim. yeni neslin de oyunu tecrübe etmek yerine buna yönelmesi çok da saçma değil. tek fark onlar seneler önce karanlık bir odada kuzeninin arkasından onun oynadığı bir oyunu izlemediler. çok da mühim değil yapıp yapmamaları da. -
internet kafelerde abilerin yanına oturup onların oyunlarını izlerken abi ölümsüzlük şifresi yazam mı diyen nesilin yanından bile geçemeyecek nesildir.