o koltuk bize ait diyerek yolcuları kaldıran teyze

  • kalkmazdım net.

    tepkilere karşı da dururdum.
    tepki verenler yer versin derdim.
    ve ters mantık yapıp "ben zaten yer verecektim ama ağzı böyle laf yapan kişiye yaşından dolayı saygı gösteremem" der kalkmazdım.

    sonu mu?
    ya kavga eder karakolda bulurduk kendimizi ya destek alırdım ya da kimse bir şey demezdi.

    genelde otobüs kavgalarında iş bir raddeye gelene kadar kimse çıt çıkarmaz.

    kusura bakmasınlar kendimden ödün vermeye alışık değilim.

    edit: (#63743897) ve (#63743926) entry ye cevaben;
    üstteki metinde geçtiği gibi "yer verecekti" denmiş ve ben de "yaşlı kartı", "ekmek almaya gitti banane" vb. hiçbir savunmayı yapmadan sürekli olarak yer veren birisiyim. öyle ki en son bir yaşlı teyzeme yer verdiğimde; "yok evladım sen otur ben gezmeden, sen işten geldin. yorgun olduğun belli, o koltuk benim hakkım değil" demişliği vardır ki, burada "yer hakkı" kavramı sorgulanabilir.

    ""ben zaten kalkacaktım." derken sen zaten hiç oturmamalıydın oraya." bu söze cevap veremiyorum bile. o koltuklarda "gerektiğinde yer verme" mantığını anlatacak değilim.

    ankara'da metro kullandığım için kenarlardaki ayrılmış koltuklara başka boş yer olmadıkça oturmam, otursam da 50 yaş üzeri kadın-erkek herkese yer veririm.

    bir de "karakolluk olmak" konusunda korkum yok, dayaktan korksaydık zaten otobüse/metroya binmezdik. klavyeden de sallamıyorum geçmişimde uzun tartışmalarım/kavgalarım olmuştur.

    bir de gazilerin de hakkı varsa, teyzeye "ben 15 temmuz gazisiyim, sizi ben kurtardım, ben olmasam otobüse bile binemezdin" der geçerim. ortamlarda bunu kullanırım, kim bilecek?

    not: ahlak anlayışımızı sorgulayan kişilerin ayrıca küfretmesi de bir salaklık ironisi olsa gerek.