ben değilim. ama bakkal ile başka bir anım var onu anlatacağım, 1.5 yaşında annem beni bakkala yollar yumurta al gel der, ben de gidip 1 adet yumurta isterim. bakkal da tanıdık bir tane vermeyeyim daha çok vereyim der ben ille de bir tane olacak diye inatlaşırım. olurdu olmazdı en sonunda ağlamaya başlarım. millet başıma toplanıp beni teselli etmeye çalışır, en sonunda elimde bir adet yumurtayı yaşlı gözlerle eve götürürüm.
öyle de annemin sözünden çıkmayan bir insanım, bir tane dediyse bir tane.
edit: panik yok bakkal yakın ve tanıdıktı, anam da alışayım diye yollarmış. yürümeye başladığım andan beri bakkala yollanıyorum lan ben.