böyle insanlar için üretilmemiş yaşadığımız çağ. ilkokulda panodaki çağ isimleri, yakın çağ'a gelip devam ediyordu ama bu yakınlık, insani anlamda bir yakınlık olamıyor.
şövalyelere her zamankinden çok ihtiyacımız var naif insanları korumak için. yakıp yağmalayan, soylu ünvanların ardında alçaklık yapan değil, agilulfo gibi doğruluktan şaşmayan şövalyeler olmalı. sıradan bir apartman dairesinde yaşadığı halde, ruhu ortaçağ'da bir şatoda kısılı kalmış ince ruhlu insanları atıyla taşımalı şehrin akan caddelerine, hayatı önlerine sermeli.
pencereden gelip geçeni seyrederken, ayağı kayıp düşen insana, kim olduğundan bağımsız olarak üzülen, içi ezilen insanlara özeniyor ve seviyorum onları. keşke biraz naif olabilseydim.