reşat nuri güntekin memuriyetten emekli olmasına rağmen kitaplarında memuriyetten ayrılan karakterleri işlemiştir. belki çok defa aklına geldi de yapamadı, kim bilir?
orhan veli ise bunu güzel bir havada fiile dökmüştür.
(bkz: güzel havalar)
(bkz: evkaftaki memurluktan ayrılmak)
ekleme:
"bütün ümidi, dostoyevski gibi, mühendis olduktan sonra istifa etmekti. hangi görevden istifa edecekti? bilmiyordu."*
(bkz: selim ışık) (bkz: tutunamayanlar)
edit:
valentin bulgakov babasından bahsederken "otuz yıldır devlet memuruydu, hiç bir şey düşünmemeyi öğrenmişti." diyor jay parini - son istasyon'*da bir karaktere dönüşmüşken. tüm bunları düşününce, hâlâ düşünebiliyor olmak bile istifa sebebi olabilir.