yeşil çam filmlerinin çoğunda görebileceğiniz unsunlar;
-çalışan kadın para düşkünüdür, zengin erkeklerle birlikte olur
-yalnız kalan/dul kadınlar fuhuş yapar ya da yapmak zorunda kalır.
-erkekler tüm hayatın çilesini kadınlar için çeker (!)
-zenginler ahlaksızdır. fakirler mutludur.
-erkek aldatırsa çapkındır, kadın aldatırsa yolludur.
-zengin damat figürünü yücelten fakir aileler, mutluluğu paraya endekslenmesi.
-fakirler saflığından ve vicdanından kaybeder.
-hayat kitaplardan değil, sokakta öğrenilir.
-bilim ve toplum gelişimi hiç bir zaman konu alınmaz.
-çocuklar yaramazlık ve tatlılık yapmakla yükümlüdür.
-keyif ve efkar eşittir alkol tüketmektir.
-silah kullanan iyi delikanlı, kötü kancıktır.
-iyilik için yalan söylenmesi meşru, kötülük içinse entrikaldir.
-kadınlar evlilik ve sevgililik gibi kavramlarla kandırılır ve güvensizleştirilir.
-her kadın figür, kadınlara toplumun yüklediği işleri yapar, kötü kadınlar hizmetçi çalıştırır ve aşağılar.
-şehir dışındaki tüm yaşamlar mutsuzluk ve cehaleti temsil eder.
-çok çalışmakla zengin olunmaz, hak yiyerek, fakirleri sömürerek zengin olunur ve emek, özveri aslında irtibasızlaştırılır.
-komik ve aynı zamanda zeki karakterler hep tembeldir. yaratıcılık ve kariyer hevesi ayıplanır.
-köylü cahil gösterilir ki kendi işinde uzman çiftçilere şehir yaşantısını bilmiyor diye bu şekilde yaftalamak yerine, şehir insanını doğal yaşamı bilmemekle yaftalamak lazım.
işin özeti, senaristlerin ve yönetmenlerin bilinçsizce işlediği konular yüzünden nesiller yanlış rol modellerle büyüdü. ciddiyet, görev bilinci, iş hukuku, hak mücadelesi gibi konularda hep pasifleştirildik. kaypak ve kısa yoldan zengin olmaya çalışan bir millet olmamızın temelinde yanlış propagandalar yatıyor. çocukların yaramaz, kadınların aciz, erkeklerinse yüceltildiği filmlerin eserleri günümüzdeki kaotik toplum sorunları.