özel sektörde çile çekmekten bıkmış bir arkadaşım bundan 6-7 yıl öncesinde çok az birikimi ve kredibilitesi yettiği ölçüde çektiği kredi ile oto kiralama işine girdi. 1 yıl kadar dayanabildi. battı.
birkaç sene resmen borç ödemeye çalıştı. 2 yıl sonrasında hem oto yıkama hem de emlakçı (kel alaka iki sektör) açtı aynı vergi levhasıyla. sonuç; yine battı. hem de şatafatlı, konsept bir şeyler yapmaya çalıştığı için sağlam patladı içinde.
aynı arkadaşım geçen sene evlendi. resmen kızın ailesine çöktü. borç ödemekten cebinde delikli kuruşu yoktu. sarma tütün içiyordu filan.
evlendikten sonra takılan altınları bozdurup midyeci açtı. tek allahın kulu destek vermedi. şu an bulunduğu şehirde 3 şubesi var. yakın şehirlerden birkaç kişiye franchising verdi. tüm borçlarını ödedi. ev satın aldı filan.
uzun lafın kısası; kendi işini kurmak, kredi çekmek filan tamamen risk işi. alacağın riske göre getirisi ve/veya götürüsü de bir o kadar yüksek. ticaret biraz cesaret ve özgüven işidir. bazen yürü ya kulum diyor, bazen de oturtuyor. çok kesin ve emin konuşmamak lazım. ülke ekonomisi vs. büyük risk evet ama para harcamayı seven bir toplum olduğumuz müddetçe, elbette kazanan birileri de olacak.
kredi çekerek iş kurmak
-
-
kapitalizmin nasıl işlediğinden bihaber memur kafasına göre yanlış yol. bunu diyen adam zaten hayatı boyunca maaşlı çalışır, sonra da ben neden zengin olamadım diye bakar durur.
krediyle bal gibi de iş kurulur kardeşim. "kapital" maaşla biirkmez. fırsatı gören girişimci borç alır yatırım yapar. kazancıyla da faizini ve anaparasını ödemeye başlar ve işini de büyütür. ha bu girişimci yanlış yatırım yapmıştır, işi yönetemiyordur; o zaman iş elbette batar. kredi çekti diye batmaz ama.