(bkz: türkiye'de sıradan bir gün)
bir gün sağ şeritten gidiyorum. (emniyet şeridi değil) emniyet şeridi çok dar. arkadan bir araç ısarla sirene basıyor. iyice burnunu soktu. göz göze geldik. küfrettim. anons geçti. çektim sağa:
-niye küfrediyorsun?
-sana ne? kendime küfrediyorum.
-ne demek şimdi bu bana ettin.
-yok ben kendime ettim. senin gibi karaktersizler binsin, hakkı olmadığı halde geçiş üstünlüğü elde etsin diye bu ülkeye vergi veriyorum ve sağda solda da milliyetçiyim diye geçiniyorum.
-doğru konuş.
-konuşmazsam n’aparsın? ben geçmiyorum, seni de geçirtmiyorum. elinden geleni ardına koyma. ulan daha geçen gün genelge yayınlandı. ambulans mısın, itfaiye mi? olaya giden kolluk kuvveti misin?
küfürleşmeler yaşandı. arabadan indi. ben de indim. bütün trafik durdu istanbul’un orta yerinde. onu o şeritten geçirtmedim. neden mi?
çünkü ben orospu çocuklarıyla uğraşmayı kendine vazife edinmiş biriyim. siz de yolda orospu çocuğu görürseniz hiç çekinmeyin. alttan almayın. çünkü bu ülkede namussuzlar kadar cesur olmazsak hiçbir şey değişmez.
koruma aracının yol veremeyen araca çarpması
-
-
ülke polis devleti haline geldiği için, devletin silahına güvenen polisler ve korumalar ceza almayacaklarını da biliyorlar. böylece istedikleri gibi terör estiriyorlar.
ulan iki şeritli yolda nerede yol verecekler sana? adam gibi gitseydin de yerini kaybetmeseydin. ayrıca zaten zırhlı değil mi bu amına koyduğumun mercedesleri? neredeyse başka bi aracın olmadığı yolda bu neyin korkusu?
altında olacak bi tane ford raptor, ters çevirip şarampolden aşağı yuvarlayacaksın passattaki şerefsiz pezevenkleri.
o mercedesin içindekine de gidip sorsan, hizmet aşkıyla göreve gelmiş ve kefeniyle çıkmıştır yola he. yersen.
edit: aceleyle yazılmış cümleleri derli toplu hâle getirdim.