korona hastası tanıdığı olan yazarlar

  • alt kat komşum. 60 küsür yaşlarında. pazar günü asansörden inince apartman girişinde karşılaştım. "nasılsın amca iyi misin nasıl geçiyor günler" dedim. ağzında tam takamadığı maskesi ve eksik dişleri ile "gemiğim ağrıyor oğlum dizlerim de ağrıyor camiye gidip geliyom sadece çok sıkılıyom" dedi. gözlerimiz göründüğü için karşılıklı tebessümlü bakışlarla vedalaştık.

    salı günü akşam hastaneye kaldırıldığını duydum, korona olmuş oğlundan kapmış diyorlar. oğlu süpermarkette çalışıyor. evleri karantinaya alınmış şerit çekmişler.

    bu sabah da vefat ettiği haberini aldım.

    pazar gördüğüm alt komşum bu sabah vefat etti. 4 gün içinde. dışarıya bakıyorum hayat herkes için aynen devam ediyor, dirseklere takılmış maskeler dışında.

  • yengem. şu an yoğun bakımda ve bu sabah covid-19 sebebiyle hayata veda eden amcadan haberi hala yok.

  • üst edit: hastaneye gittim diye mesaj yoluyla sövenler var. be amına koduklarım bizde biliyoruz gitmememiz gerektiğini. arıyoruz yetkili kurumları hastaneye gidin diyorlar, keyiften gitmedik.

    öncelikle çok dikkat edin ailenizden birinin hasta olması çok ağır bir yük. belirsizliklerle dolu. 10 gün sonra ölebilir ölmeye de bilir. insanı çok yıpratıyor. gerim gerim geriyor.

    babamın pozitif olduğunı öğrendik 3 gün önce. ilaç verip yolladılar kendisi evde üst katta karantinada. tabii babama ne zaman bulaştığı meçhul. defalarca ilçe sağlık müdürlüğünü arayıp evdekilere test talep etsek de kabul etmediler. şu anlık evde kimsede bir şey yok.

    benim anlamadığım hani erken tedavi önemliydi, hani filelasyon çalışması. bre amına koduklarım benim annemin hastalığı iyice artınca mı test yapıcaksınız. arıyorum gelin test yapın diye hastaneye gidin diyorlar, hastaneye gittim dedim bana test yapın, doktor fırça attı niye evden çıkıyorsun ya bulaştırırsan diye. eve gidiyorum arıyorum hastaneye git diyorlar. yapıcanız sistemin ta amına koyim.

    manevi ek: ahali valla dikkat edin. bende fazla umursamıyordum ama öyle olmuyormuş. babamın 10 gün sonra ne durumda olacağını bilmemek belki de ölebilecek olması vs. insanı çok yıpratıyor. 3 gündür stres topu gibi geziyorum. gerginim sinirliyim etrafa patlayıp duruyorum. sürekli susmaya çalışıyorum yoksa birileri elimde kalıcak. resmen kumar bünyeniz ne kadar sağlam bilemezsiniz. babamın bünyesi sağlam gibi ama daha 3.gün 10 gün sonra ne olur hiç belli değil. şimdilik sadece halsizlik öksürük ve çok az ateş var.

  • bir tanıdığım yok fakat istanbulda köklü bir vakıf üniversitesinin hastanesinde solunum fizyoterapisti olarak görev yapmaktayım.
    malesef hastane ve hastanedeki durumla ilgili çok fazla bilgi veremem fakat hastalığın seyri hakkında bilgi verebilirim.
    öncelikle pozitif çıkan hastalarımızın (hatta biri çalışan personelimiz) yurtdışı hikayeleri mevcuttu.
    başlarda hiçbir belirti yok(kuluçka dönemi) sonrasında ateş ve solunum darlığı başlıyor. ateş vücudun antijene verdiği tepkilerden biri, solunum darlığı ise virüsün alt solunum yoluna yerleşmesinden dolayı ortaya öıkan bir sonuç.
    başlangıçta yoğun bakımda sadece oksijen desteği yeterli oluyordu fakat kötüleştikçe daha ileri cihazlara ve sonrasında entübe edip ventilatörlere bağlamak durumunda kaldık ve hastayı prone (yüzüstü) pozisyonladık. bu şekilde pozisyonlamamızın sebebi basit bi dille söyleyecek olursak akciğerlerin daha rahat nefes alabilmesi için.
    bu seviyelerde iyileşirse durum iyiye gidiyor. hastayı extübe(ventilatörden ayırmak) edip iyileşme süresince takip ediyoruz.
    hastalık ilerler ise malesef cihaz da yeterli olmayıp solunum yetmezliğinden hastayı kaybediyoruz.
    kronik rahatsızlıklar (özellikle solunum rahatsızlıkları) bu noktada önemli çünkü zaten akciğer minimum kapasitede çalışıyor. bir de hastalık öncesinde bi aksalıklığı vardı ise iyileşme şansı çok düşük oluyor.
    şimdilik söyleyebileceklerim bunlar.
    sağlık çalışanı olarak bizlere yapabileceğimiz en büyük iyilik evde kalmanız. kişisel hijyeninize dikkat etmeniz ve sosyal mesafenizi(en az 1 metre) korumanız.
    kalın sağlıcakla...