kişinin iflas ettiğini anladığı an

  • pozitif bakmasını istediğim yazar başlığı.
    babam 99 senesinde korkunç bir iflas yaşamıştı ,annem evi terk etmişti, abimi de yanınaalıp izmir'e ailesinin yanına götürmüştü ,o zaman çok inat etmiştim annemle gitmemiştim, annemi reddetmiştim; annem tarafından günlerce zorla götürülmeye çalışmama rağmen o kadar çok direnmiştim ki saçımı ev boyunca sürüklediği zamanları hatırlıyorum ,her tarafım mosmor yine de gitmemiştim annemle iletişimi kesmiştim.

    babamla beraber aynı evdeydik ev kocaman, eşyalar ne zaman gidecek diye düşünüyorum,olmadı benim oyuncakları bir odaya toplar kalan yerlere de minder atıp oynarız inşallah barbie yatak odamı almazlar diye ağlıyorum , çünkü evde konuşulan tek konu bu bütün eşyalar gidecek....

    babam çok üzgün,dünyadaki herşeyden kendimden bile çok sevdiğim insan....
    kendimi çok suçluyordum, bu olaylar benim yüzümden oldu, iyi bir çocuk olsaydım babamla annem ayrılmayacak, babam hiç iflas etmiyecekti ,keşke hiç doğmasaydım diye her akşam yok olmak için dua ediyordum, her sabah yaşadığımı görüp üzülüyordum ....
    4 yaşındayım, iflas kavramını biliyorum, borç kavramını biliyorum, hakim ,savcı ne biliyorum ,ipotek ne biliyorum, öyle de kötü bir hal ....

    annem bir erkeğin gururunu incitecek o kadar çirkin laflar söylüyorki; parası varken almadığı müchever kalmayan babama iflas etti diye , takılarını satmak zorunda kaldı diye ,demediğini bırakmıyordu babama üzülüyorum ve ağlıyorum elden bir şey gelmez sen çocuksun...

    babam hep avcılıkla ilgilenir arkadaşlarıyla avlanmaya giderdi... tüfek koleksiyonu vardır, hala da var ama bıraktı avlanmayı.
    hayal meyal hafızamdan silinmeyen silinmesini çok istediğim anlar var; bazen kabus gibi geliyor , babam beni o gün halama bıraktı içim çok huzursuz babamın iflas ettiği hürriyet çukurova gazetesinde yayınlanmış o gün sene 99 3 trilyon lira batmış, ben 4 yaşındayım annemle babam boşanma işlemlerini başlatmış, öyle kötü berbat bir durum ki içim çok huzursuz eve gitmek istiyorum diye ağlıyorum.... babam o gün beni halama bıraktı, halam da çırpınmalarıma evden kaçmaya çalışmama dayanamadı beni evime götürdü ,kapıyı açar açmaz babamların yatak odasına koştum artık annemin asla gelmeyeceğini düşündüğüm odasına, babaaa diye koşup sarılacağımı onunda beni tepesine çıkarıp oyun oynayacağımızı düşünüyorum, kafamda mutluluk planları...odaya girdim, o gün babamın elinde kafasına dayadığı bir tüfek vardı; kahve rengi, hiç unutamam kocaman bir tüfek benim o zamanki boyum kadar, o kadar konsantre olmuş ki beni görmedi ,baba yapmaa diye koştum nasıl ağlıyorum, babam beni görünce hayatında ilk defa ağladı; annem hep zırlardı evde ama babamın ağladığını ilk defa görmüştüm, koştum ,sarıldım ,beraber ağladık. o gece bütün gece beraber uyuduk, babama sarıldım sarıldım, öptüm ...ne olduğunu idrak edicek bilinçte değilim ama babamı öyle görmek ailemin yaşadığı kaos beni maffediyordu çevremdeki çocuklar çok mutluyken ben değildim,ağır bir sorumluluk vardı her şeyin suçlusu benim diye düşünüyorum, o gün babam yaptığı hatayı kavradı ,kızım var benim beni asla bırakmayan bırakmayacak sarıldı, ağladı ilk defa başka da ağladığını görmedim hayatta babası öldüğünde bile ağlamadı sadece o gün ağladı....şuan bunu yazarken bile aynı şeyleri yaşamış gibi oldum aynı acıyı ürpertiyi....
    annemle babam aradan zaman geçti barıştı ,annemin ailesi babama inanılmaz derecede destek oldu ,kendi ailesinin yapmadığı şeyi yaptılar ,babam davasını aihme götürdü ,ben 4 yaşındayken yaşadığım acının tazminatını 17 yaşındayken aldık, aihmden 1 miliyon liraya yakın para geldi ,hala da taksit taksit devlet mağduriyetimizi ödüyor, ilk gelen parayla babam çağlayanın ordan üzerine az para daha koyarak büro aldı,kızım avukat olucak diye çok çok sevinerek, ben daha lise sondayım aklımda küçüklükten beri tek bir şey var avukat olmak.... babam 12 senesini avukatıyla geçirdi ,avukatlar bizim ailemizi birleştirdi ,ya da ben öyle hissediyorum, başka bölümü kazansam da gönlüm okumaya elvermedi, başlığı görünce içimdeki sıkıntıyı dökmek istedim ,insanlar herşeyi kaybettiğini sandığı anda bazı şeylere yeniden başlarlar ve böylesi daha hayırlı başlangıçlara vesile olur...