geçenlerde arabayla eve dönerken karşıdan karşıya geçmek için bekleyen bir yayaya yol verdim. öncesinde yüzüne bakmadığım için kadın mı erkek mi dikkat etmemiştim. arabayı durdurup beklerken bir erkek olduğunu gördüm. bana bakıp gülümsedi ben de teşekkür ettiğini düşünüp karşılık verdim. sonra tam ben hareket etmek üzereyken öpücük attı. yüzümdeki gülümsemeyi hızla silip yoluma devam ettim.
sonra düşündüm aslında adam sadece eğleniyordu. bana bir şey yapma ihtimali yoktu. muhtemelen bir beklentisi de yoktu. gülümsemesine karşılık verdiğim gibi uzaktan attığı öpücüğe de karşılık verebilirdim. en azından el sallar geçerdim ama yok hemen buz gibi bir surat giyindim. oysa temassız flörtlerin, iltifatların her iki tarafta da kısa süreli hoş duygular bıraktığını düşünen biriyim.
yıllar evvel amsterdam'da bir binanın fotoğrafını çekerken birinci katın balkonuna bir adam çıkıp, elinde birası ve sigarasıyla bana poz verip sonra da çok güzel olduğumu söylemişti. ben de kendisininde en az bina kadar güzel olduğunu söyleyerek teşekkür etmiştim. birimiz göz kırptı diğeri bir öpücük yolladı geçtik gittik. bir an bile adamdan zarar geleceğini düşünmedim. onu bir tehlike olarak görmedim. hareketimin onda bir şeyleri tetikleyeceği fikrine kapılmadım. öyle de oldu. kısa süreli karşılıklı iltifat içeren bir an yaşadık bitti gitti.
ama bunu tanımadığım bir türk erkeğine yapamıyorum. yapmak istemediğimden değil, sonrasında yaşanacaklardan korktuğumdan.
işim gereği çok fazla tedarikçi ile görüşmem gerekiyor. bunların bir çoğu da erkek. ürünlerini projemizde kullanalım diye oldukça kibar davranırlar. karşılık olarak genelde kibar ama mesafeli davranırım. prensip olarak hediye de kabul etmediğim için soğuk ve zaman zaman itici bir kadın olarak görünüyorum. öyle bilinmekle derdim yok, sonuçta iş yapıyoruz. ama avrupalı bir tedarikçiyle görüşürken şen şakrak gayet samimi, şakacı birine dönüşüyorum. (burada bir not düşeyim 17 senedir iş hayatındayım bir kere bile iş yaptığım bir insanla herhangi bir ilişkim olmadı. karşı değilim isteyen yapar ama kendi adıma yapmamayı tercih ediyorum.)
yaptığım şey ikiyüzlülük gibi görünebilir, emin olun değil. türk erkekleri kötü, avrupalılar harika gibi bir yerden de bakmıyorum. türk kadınının çok karmaşık korunma güdüleri var. üç beş hamle sonrasında başına bir şey gelme ihtimalini hesaplayarak hareket etmek zorunda olmak mayın tarlasında gezmek gibi bir şey. o yüzden gülümseme konusunda cimri kadınlarız.
haliyle erkekler de gülümseyen kadınlara alışık değil. böyle bir reaksiyon karşısında kafalarının karışmasını normal ama genel durumu anormal buluyorum.
sokakta yürürken tanımadığımız insanların gülümsemelerinin sadece hoş bir selam olduğunu bilip, karşılık vererek günümüze güzel devam edeceğimiz günlere...