izlerken özkan uğur‘un gerçekten deli olduğu hissine kapıldım. çok başarılı oyuncu.
karakomik filmler 2
-
-
ülkemizde yanlış yorumlanıyor olmasına gerçekten üzüldüğüm eserler. cem yılmaz deyince tabii hepimizin aklına gişe geliyor, neden? çünkü kendisi bir popüler kültür nesnesi. ancak karakomik filmlerde ben kendisinin gerçek anlamda gişe kaygısı güttünü sanmıyorum; çünkü zeki biri.
karakomik filmler gibi arthouse işleri gişe kaygısıyla dünyada yapan var mı? galiba yok. cem yılmaz'ın trajikomik ve çoğu zaman da gerçek anlamda anadolu insanını konu aldığı hikâyeleri bunlar. bir nuri bilge ceylan üslubu ya da bir orhan pamuk yazınsallığı beklemiyoruz elbette; ancak farklı bir anlatım var. hüzünlendiren ve yer yer alışkın olduğumuzun dışında bir trajediye, cem yılmaz sineması için, sürükleyen bir ortam görüyoruz.
ben açıkçası cem yılmaz'ın bu üslubunu çok beğendim ve beğeniyorum. keşke seriyi de devam ettirse ve bu anlatıları zenginleştirse. -
özkan uğur'un tek rakibim jack nicholson dediği film. gerisi boş.
-
abi ustalık eserlerim demişsin ama çırak zamanlarının müptelasıyız biz
-
benim gibi azılı bir cem yılmaz hayranını bile çileden çıkartmış filmdir. abi sen yahşi batı iki çeksene karakomikler aramızda kalsın.