1 ay 3 gün önce yaptığım ve şimdiye kadar en azından yanlış bir karar vermediğimi düşündüğüm durum.
yaklaşık 1 yıl boyunca enine boyuna düşünüp neden geçmişte benim için çok kıymetli bir şeyi artık taşımak istemediğime karar verdim. başörtüsü taktığım için hiçbir zaman pişman olmadım bu arada. kimsenin zorlamasıyla yaptığım bir şey değildi. o zaman da kendimi öyle mutlu ve huzurlu hissediyordum. 2 yıl öncesine kadar aklımın ucundan bile geçmeyen bu kararı bir anda almadım. aslında önce ben değiştim. değişmeyen tek şey dış görünüşümdü. şimdi daha mı mutlu hissediyorum diye soruyorum kendime. evet daha mutluyum.
kapalı bir kadının başını açması
-
-
tamamı suriyeli öğrencilerden oluşan bir 6.sınıfın, sınıf rehber öğretmeniyim. bir gün okulumuzun pdr öğretmeni sınıfta uygulamam için 'kendini kabul' konulu bir anket verdi.
sağ tarafa kendinle ilgili sevdiğin özelliklerini, sol tarafa kendinde sevmediğin ve istemediğin özellikleri yazın gibi basit bir yönergesi vardı. neyse uyguladık anketi.
12 kızdan 8i sol tarafa "eşarp" ;
28 kişinin 17si de "2.anne" yazmış.
ve ben bu sınıfa girdiğim her derste resmi nikahtan, aile olmaktan, tek eşlilikten konu açmaya çalışıyorum.
kimse mecbur bırakıldığı hayatı yaşamasın. bu kızlar kendi hayatları üzerinde söz sahibi olsun diye uğraşıyorum.
tanıma gelecek olursak, bahsi geçen kız çocukları için en büyük dileğimdir... -
bu yazıyı birkaç ay öncesine kadar içinde bulunduğum durumda olup da hayatını değiştirmeye cesaret edemeyen kadınlar için yazıyorum.
14 yaşımda ailemin baskısı ile başımı kapattım. daha 12-13 yaşlarımda “başın kapalı olmadığı için seni yanımda gezdirmekten utanıyorum” diyen, okul dışında dışarı çıkmama izin vermeyerek kendince beni cezalandırıp kapanmama sebep olan bir anneye sahibim.
küçük yaşta bilinçsiz olarak anneme yaptıkları konusunda hak veriyordum ama yine de hiçbir şekilde dış görünüşümden memnun değildim. yıllar içinde farklı çevrelerden, görüşlerden, okuduklarım ve gördüklerim sayesinde fikirlerim değişince tamamen ailemin bana dayattığı, olmamı istedikleri kişiden nefret duyan, fikirleriyle dış görünüşü çelişen birine dönüştüm. bir kadının başını kapatmasının bana göre doğru hiçbir yanı yok.
üç yıl önce annemi karşıma alarak düzgün bir şekilde fikirlerimi anlattım. kendi içimde inanmadıktan sonra başımı kapamamın bir anlamı olmadığını söyledim. maalesef çok büyük bir ters tepkiyle karşılaştım. bir sürü küfür işittim. üstelik annem bayılma numarası yaparak ailedeki herkesin benim yüzümden annemin kalp krizi geçirip öleceğini düşünmesini sağladı. mecburen böyle bir durumda başımı açamadım, tüm cesaretim kırıldı.
bu yılın başında eğitimim için yurtdışına çıktım ve ailemden, çevremdeki herkesten uzak yaşamaya başladım. burada konu ile ilgili yazdığım entrylerde benim gibi birçok kişiden mesaj aldım. en son bir gün ailesiyle benzer sıkıntıları yaşayan birinin internette nasıl açıldığını anlattığı bir yazıyla karşılaştım. yazı sayesinde ve uzakta olmamın verdiği cesaretle o an açılmaya karar verdim. arayıp aileme söyledim. hayatımda duymadığım hakaretler, küfürler, tehditlerle karşılaştım. annem artık evladı olmadığımı, her türlü maddi desteği keseceklerini söyledi ve kesti de. ama geri adım atmadım. türkiye’ye döndüğümde herkes durumu kabullenmeye başlamıştı ve yaşadıklarımı, düşüncelerimi insanlara içtenlikle anlattığımda kınanan ben değil, ailem oldu. aradan beş ay geçti. annem de şu an tekrar benimle konuşmaya başladı. kimse çocuğunu kolay kolay yok sayamıyor demekki.
şu an eski hayatım tamamen silindi ve insanlar sanki hep böyleymişim gibi kısa sürede alıştı.
beni çok daha etkileyen ise açıldıktan hemen sonra çevremde başı kapalı olan birçok kızdan kendilerinin de benzer durumlar içerisinde olduklarını ve artık başlarını örtmek istemediklerini söyledikleri mesajlar aldım. benden cesaret alarak tanıdığım 5 arkadaşım başlarını açtılar. ama hala cesaret edemeyen birçok kişi var. tabii ki herkes baskı ile kapanmış değil ama baskıyla başı kapatılan veya küçükken bir hevesle kapanıp sonrasında pişman olduğu halde toplum ve aile baskısından korktuğu için başını açamayan azımsanmayacak kadar çok kız var.
bu durumda olup da destek almak isteyen, ne gibi zorluklarla karşılaşacağı, nasıl tepkiler alacağı konusunda merakı ve endişesi olan herkesle konuşabilirim. bu sizin hayatınız, lütfen sahip olduğunuz bir tanecik ömürü başkalarının sizin adınıza karar vermesine izin vererek geçirmeyin, üzerine gidin, pişman olmayacaksınız.