susar ve bir daha asla geriye bakmamak üzere yoluna devam eder.
yapabileceği en güçlü davranış budur bence.
kalbi kırılmış bir erkeğin yapabilecekleri
-
-
bir kadın olarak bu konuda söylemek istediğim şey:
ne yapabileceğinizi bilmiyorum ama ne yapmamanız gerektiğini biliyorum.
vakti zamanında değecek ya da değmeyecek birine değer veriyorsunuz. kalbiniz kırılıyor. ok. bunda sorun yok. hayatın gerçekleri, herkesin kalbi kırılabilir. ama mesela düşünüyorum da kırıldım diye şimdiye dek bunun acısını kimseden çıkarmaya kalkmadım. a kişisine güttüğüm kinden ötürü b kişisinin canını yakarak rahatlamaya çalışmadım. ama hayatıma girmiş ne kadar kalbi kırık erkek varsa gözlemlediğim davranışsal bozukluklar:
kadın cinsine karşı sonsuz bir nefret;
hepiniz aynı haltsınız önyargısı;
kendisine gerçekten değer veren kişi karşısında bir tarafları kalkma durumu;
ciddi ilişki insanı olmaktan adım adım uzaklaşmak;
duygusal boşluğu ve eksikliği cinsellik ile tatmin etmeye çalışma;
haha dünya yansa umurumda değil modunda takılma ama aslında kafaya her şeyi takma;
faturayı alakasız başka birine kesme...
tüm bunlar da sorun değil de, bunlar şunlarla birleşince bayağı ciddi sorunlara dönüşüyor bence:
karşısındakine premsesmiş gibi davranma;
bunca zaman seni beklemişim temalı konuşmalar;
kimseyi senin kadar sevmedim mesajlı laflar;
birlikteliğe ve ilişkiye ikna etmeye odaklı türlü manipülasyonlar;
bir adım daha ileri gidip ciddi ve resmi bir ilişki düşünüyormuş gibi tavırlar;
karşısındakine ''höh ne oluyoruz ya, dakka bir gol bir'' dedirtecek bir acelecilik...
sevgi, değer ve kabul görme maksatlı bu tarz yaklaşımlar ve akabinde gerçekten değer gördükten, belki sevildikten sonra kırılmaktan, kaybetmekten, zarar görmekten korkma, önceki kişi ya da kişilere duyulan kızgınlığın ve kırgınlığın hala atlatılamamış olmasından kaynaklı sersemleme sonrası mal mal davranma ve ilk başta saydığım tavırları sergileme.
ya siz ne yapıyorsunuz cidden? ya da size ne yapıyorlar böyle? bir insan sizi kırdı diye niye acısını başka birinden çıkarıyorsunuz? belki de gerçekten bu kez mutlu olabilecekken, sevebilecekken ve sevilebilecekken? neden sorunlarınızı bir ilişkinin içindeyken halletmiyorsunuz? halledememişseniz neden bir başkasının hayatına sinsi sinsi sokulmaya çalışıyorsunuz, hatta duygularıyla oynuyorsunuz?