küçükken istenen ama sahip olunamayan şeyler

  • net ve sadece akülü araba

  • bunu yazmam gerek.

    11 yaşındayım. durumumuz çok kötü. aydan aya babam zorla para yetiştiriyor. maddi olarak çökmüşüz.

    ben ilkokula gidiyorum. harçlık filan yok. o dönem okulda mahallede herkeste bir sanal bebek çılgınlığı başlamıştı. herkesin bebeği vardı ve çocuğu gibi bakıyordu. 11 yaşındaydım ve o yaşıma kadar hiçbir şeyi o kadar istememiştim. o kadar istiyordum ki... her gün annemi sıkıştırıp sanal bebek istiyordum. babamı gördüğüm her an ilk söylediğim şey sanal bebekti. babam artık dayanamadı. "önümüzdeki ilk maaşımla sana sanal bebek alırız" dedi. dünyalar benim oldu. artık sanal bebeğim olacaktı. maaşa alt tarafı 10 15 gün kalmıştı.

    babam söz verdikten 2 gün sonra grip oldu. aşırı öksürüyordu. babam çok sigara içtiği için bu öksürüklere alışkındık. ama kendisi bir farklılık sezmişti. grip olduğunun akşamına bana "ben ölürsem ne yaparsın?" diye sordu. çocuk kafamla tek düşündüğüm sanal bebekti. "sen ölürsen bana kim sanal bebek alacak?" dedim. cevap vermedi. muhtemelen kelimeler boğazında düğümlendiği için bir şey diyemedi. ama o zaman anlamamıştım.

    ertesi gün babam hastaneye gitmek istedi. hayatında hiç doktora gitmemiş adam doktora gitmek istedi. sonra annemle babam hızla giyinip doktora gitti.

    akşam annem ağlayarak tek başına döndü.

  • (bkz: bisiklet)

    çok ama çok istemiştim. almanya da çalışıp yaz tatillerinde memlekete gelen bir arkadaşımız vardı. her yaz yeni bir şeyle gelirdi. o gelişinde bisikletle gelmişti. mahallenin çocukları hep peşindeyiz. kız bir havalı hir havalı. kimsede bisiklet yok o zamanlar. herkes yalvarıyor binmek için, o da, herkesi inletip canı isterse olur diyor. ben de bir gurur bir gurur, çok istiyorum ama yalvarmak da istemiyorum. çocukların düştüğü halleri görüyorum.her gece o bisikleti düşünüp uyudum bir ay boyunca elimi bile sürmedim. sonra gittiler, bisikletini arabalarına yükleyip.

    ardan zaman geçti babamdan istedim “paramız yok” dedi, oysa vardı, peki dedim.

    yıllar yıllar sonra artık ben genç kız olduğumda küçük erkek kardeşim ister istemez alındı. bunu da gurur yapıp o an içimden ve gece gizli gizli ağladım.

    kardeşim ısrar etse de hiç binmedim. sonra yine biraz zaman geçince denedim ama beceremedim.

    yıllar içinde ne zaman bir yerde görsem denedim ama hiç beceremedim. hala da isteyip öğrenemediğim şeylerden biridir, bisiklet kullanmak. nasıl yaralanmışsam artık

  • (bkz: akülü araba)