beni yazıları okuyabildiğimi fark etmekten daha çok heyecanlandıran şey kitapları da okuyabildiğimi fark etmek olmuştu. abilerim ve ablamdan kalmış 60'ların 70'lerin kitaplarını kurcalamaya başlamıştım. okula başlama zamanımın gelmesini beklerken o zamanki isimleri iki sene mektep tatili (bkz: deux ans de vacances/@ssg), kuzey yolcuları, aya seyahat, arzın merkezine seyahat ve denizler altında 20 bin fersah olan kitaplarını okumuştum. sonra ilkokulda 80 günde devrialem'i de okumuştum. en az aklımda kalan kuzey yolcuları olmuş. "soğukta yaşanan bazı sıkıntılar" diye aklımda kalmış adeta digiturk film açıklaması.
jules verne bana kitap okuma alışkanlığını aşılayan yazardır. diğer kitaplara sırf jules verne değil diye elim gitmezdi. sonra bi alexander dumas'ya şans vermiştim. baktım o da çok güzel öyle öyle başka yazarlara da ısınmıştım. en son 10 yıl evvel okumadığım bir kitabını bulup okumuştum (bkz: paris au xxe siecle/@ssg). çocukluktaki tadı vermedi. yine de jules'ün yeri başkadır.