izmirli değilim, kafkas göçmeni bir çerkesim. türkiye'nin 7 farklı yerinde görev yaptım. sadece trakya'da çalışmadım. artık çok rahatlıkla bir bakışta birinin memleketini tanıyorum. izmirlilerdeki kibir az bile. senin sözde modern ankara, adana ya da diyarbakır'ında şehre adım attığın andan itibaren dedikodu makinesi çalışmaya başlayıp seni öğütmeyi denerken izmir ya da ege diyelim insanı seni olduğun gibi yargılamadan kabul eder. basit bir örnek verelim, sen adana'da komşundan bir çekiç istersen komşunun cevabı "çekiçle ne yapacaksın olur." içinden sana ne aq dersin. izmir'de sorduğunda "var, getireyim komşu" ya da "maalesef yok komşu" cevabını verir. senin çekiçle ne yapacağını umursamaz. izmir'de en dindar/dinci kişinin kızı gece ikide göbeği açık gezer sen 2 saniyeden fazla bakamazsın, bakarsan efelerden biri gelip "birader ne oluyor?" der, adana'da merkezde öğretmenin kızı mini elbise giyemez. adana'da insanlar sıraya girsin diye kavga edersin. izmir'de önünde tek kişi bile varsa insanlar kendiliğinden kuyruk oluşturur. çanakkale-aydın arasında gezerken italya'da gibi hissedersin, adana-antep-urfa arası gezerken kendini suriye'de gibi hissedersin. sonra antepli, adanalı adam gelip "izmirliler çok kibirli." der. seni muhatap alıp konuştuğuna şükret
edit: adana'yı ankara ya da diyarbakır ile değiştirip de okuyabilirsiniz isterseniz