yeni şafak yazarı hayrettin karaman'ın başına gelen insanın kanını donduran olay.
“küçük bir anekdot olarak zikredeyim: 1940'lı yıllarda ilkokul öğrencisi idim, bir öğretmenin ağzından bir kere olsun müspet manada islam, allah, peygamber kelimesini duymadım, ama başımızda bay ve bayan öğretmenlerimiz olduğu halde bizi halk evine götürerek dans etmeyi öğretmişlerdi.
bu insan tabiat ve fıtratına, normal gelişme ve değişme kurallarına aykırı olan devrim macerası toplum içinde büyük yarıklar meydana getirdi. öyle ki, farklı gruplar birbirinin yazısını ve dilini bile bilmez ve anlamaz oldular da mecburen iyi eskiler kötü yenileri öğrenmek durumunda kaldılar.”
vay amk ne çekmiş adamlar kardeşim bu nasıl bir mağdur etmek, bu nasıl bir zulüm arkadaş.
(bkz: bir müslüman ağlıyor gözleri yaşlı)
(bkz: mağduriyetin amına koymak)
edit:
din dersi ve dans etmeyi birbiri ile karıştıran yavşakları görmemize sebebiyet vermektedir. kardeşim senin kafan zaten buna basmıyor sen ilkokula da gitme direkt kuran kursuna yazıl...
zorunlu din dersi başka bir konudur, ilkokul çocuklarının zihinsel gelişimi ve sosyal ortam bererilerinin artmasını sağlamaya yönelik etkinlikler ayrı seydir.
ondan sonra işte bu adamlara neden ramazanda yolda sigara içen kişileri linç ediyorsunuz diye soruyoruz. adama sosyal ortamlar da nasıl davranması gerektiği din dersinde öğretilmiyor çünkü.