birgün bir kızla buluşucam ilk defa, bundan tam 15 yıl önce, ozamanlar 20 li yaşlar. kız bana dedi ki istasyon kafede buluşalım saat 13 gibi oke dedim. bilen bilir bakırköyün en lüks kafesiydi ozamanlar, herhalde heves etti oraya, öğle saatinde bir iki bira veya kahve içer başka yere geçeriz dedim. ertesi gün oldu 12'de beni aradı ben geldim kafeye, sende gel dedi, tamam dedim, ulan niye erken geldi filan derken üst baş saç baş hop hazırlandım gittim. girdim kafeye, üst kata çıkmış, masaya bir baktım ki, kuş sütü eksik. şimdi genç arkadaşlar bilmezler ama eskiden böyle serpme kahvaltı her yerde yok varsada okka gibi, kaldı ki aile durumundan dolayı hayatımda serpme kahvaltı yapmış biri de değildim ozamanlar. ulan masaya bakıyorum birde ikimize, mümkünatı yok yiyemeyiz o kadar şeyi. adamlar bir zeytin tabağı koymuş, eve götür 4 gün yersin, bir bal kaymak var, tam ekmeğin içine koysan ekmek yeter abi daha koyma der öyle porsiyonlar büyük bunların yanında menemenler, sucuklu yumurtalar, şuan ki serpme kahvaltılar özür diler bu serpme kahvaltıdan. hadi tamam böyle bir bok yedi, bana gömicek, sorun da yokta, kardeşim kahvaltıya başlamış bile aq. paşam mekana çökmüş, istediğini söylemiş, kahvaltıya beni davet ediyor sende ye diyor, bak çomara. ben tokum dedim, kız bozulmadı bile aq. konuşmak için birşeyler söylüyor bok bok cevaplar veriyorum filan derken, kız herşeyden biraz yedi kalkalım dedi, aşağıya indik, kasaya, adam bana hesap 120 milyon dedi, bak yıl bilmem kaç 120 milyon dedi. hesap arkadaşın dedim, o an kızın bir bakışı var bana, öyle böyle değil. açtı cüzdanını bir hışımla ödedi, dışarıya çıktık, telefonu aldı eline birini aradı benim işim çıktı dedi, benim de şurada bir işim var zaten diyip ayrıldık.
ulan sen kimi silkeliyosun. hayır yani bu neyin kafası. behlül müyüm lan, daha ilk buluşmada. aramızda bir samimiyet doğar, anlaşırız ortak kararlar alırız, oke hesap ne gelirse kabülümüzde yani bu ne böyle emirvaki birde yemeğe başlamış, görgüye bak öküzün.