işyerinde çatır çutur sıçan gamsız insanlar

  • ta kendisi olduğum insan.

    işe yeni başlamıştım, ilk haftam veya ikincisi... sıçmam icabetti ve tuvalete girdim. tam kabine geçiyordum ki müdürüm de tuvalete girdi ve yandaki kabine geçti. ben kabine girme hamlemi yapmış bulunduğum için müdürü görünce vazgeçip geri dönemedim mecbur ben de girdim.

    lakin müdür yandayken zart zurt sıçmak ayıp olacak düşüncesiyle oturup müdürün sıçıp gitmesini beklemeye başladım. bir yandan da acaba herif de benden utanıp benim sıçıp gitmemi bekler mi diye düşünüyordum. eğer böyle bir durum söz konusu ise ikimiz için de sessiz ve uzun bir bekleyiş olacağı endişesindeydim çünkü ben müdür çıkmadan sıçmama konusunda kesin kararlıydım. deneme sürem bile dolmamıştı, sıçamazdım. fakat ya o da sıçmaz bekler ise bu sefer ben nereye kadar bekleyecektim. bir süre bekleyip hiç sıçmadan çıkıp gitsem bu sefer müdür benim utanıp da sıçmadığımı anlayacaktı. bu kadar saçma bir şeyden utanmış olduğumu düşünmesi de ayrıca salakça bir durumdu. karşılıklı sıçmama süresi uzadıkça, benim yüzümden sıçamayan müdür bana uyuz olabilirdi. bu ihtimale karşı ben hadi açılış benden olsun diyerek sıçsam belki de benim düşündüğüm gibi utandığı için değil de kabız olduğu için henüz sıçamamış müdür oha ayıya bak şeklinde düşünebilirdi.

    gayet basit bir sıçma işlemi saçma sapan bir paradoksa dönüşmüştü.

    lakin müdür kabine girer girmez, sanki yan kabinde öküz varmışcasına patır kütür sıçmaya başladı. bir yandan bu kadar rahat davranmasına şaşırırken diğer taraftan utanmadan sıçmış olması da işime geliyordu. neticede bir noktada ben de sıçmalıydım.

    o gün bu gündür işyerinde tuvalete girince hiç utanmam, direkt sıçarım.