ön bilgi: okumak için durumu olmayanlar, hemen tanım okumak isteyenler entrinin son paragrafına bakabilir.
şimdi durumu olanlar için roma halkına anlatır gibi anlatayım...
iş ortamında kadınlar ikiye ayrılır:
* çalışan bacılar =>
makyaj yapmaz, gözlükleri dururken lensle uğraşmaz, takıp takıştırmaz, şık şıkıdım giyinmez, topuklu ayakkabı tıkırdatmaz, saç boyatmaz ve saç modeli kasmaz, göz süzmez gerdan kırmazlar. "çalışan kadın"dan ziyade "çalışan bacı" olarak görülürler. yancılık, yalakalık, enayilik, şaklabanlık veya çakallık yapmadıkları takdirde yalnız bırakılır hatta dışlanırlar.
iş yerinden gecenin kör karanlığında çıkılsa, etrafta in cin top oynuyor, köpek sürüsü sesleri yusuf yusuf seslerine karışarak ovalara yayılıyor olsa... bütün berkeler pelinleri eve bırakmak için seferber olur, bunlara "hadi eyvallah, yarın görüşürüz bro." derler.*
(bkz: erkeklerin o bizden dediği kızın dramı)
* ve diğerleri =>
masum yavru ceylanlar:
(bkz: #72660572) numaralı entride bahsi geçen, kocaman gözleriyle masum masum bakması, narin fiziğiyle titrek titrek salınması bile müsamaha görmesine, pamuklara sarılmasına yeten tipler.
zeynalar:
ağır abla, atarlı abla tavırlar, asil duruşlu şık giysiler ve vurduğu yeri inleten stilettolarla salınan zeynalar.
kadın olmanın havasını, tadını sonuna kadar çıkarır ama asla işve cilve yapmazlar. çünkü gerek yoktur. doğaları, duruşları çekici bulunur. yani misal ben ciddi dururum "gıcık" derler, bunların ciddi duruşu "çekici" bulunur. sen kimseye yüz vermezsin "geçimsiz, asosyal" derler, bunlar kimseye yüz vermez "cool" olur. ben çalışkan ve zeki olsam en iyi ihtimalle emeğimin karşılığını alırım, bunlar çalışkan ve zeki olsa üç vakte kadar "ceo" ilan edilir.
prensesler:
genelde torpillidirler. ama kendilerine ve yancılarına sorsan "hiç de bile"dir. kraliyet mensubu olmanın haklı kibrini yardımseverlik ve iyilikle taçlandırırlar. yukarıda bahsi geçen "eleman"lara minik bir gülümseme, yumuşak ses tonu ve italik boyun duruşuyla "cnm ya biz yemeğe çıkıyoruz sen de gel istersen" diyen kişilerdir.
zavallılar:
iş yerinde işveli cilveli, hatta cıvık, yavşak tavırlar ve avam duran giysilerle kadınlığını "kullanan" zavallılar.
prenses güzelliğine, yavru ceylan masumluğuna veya zeyna çekiciliğine sahip olmadıkları için durduk yere ilgi ve müsamaha göremezler. bu acı gerçeği kabullenip edepleriyle oturacakları yerde doğuştan şanslı tayfaya imrenerek hırs yaparlar. sefil bir yolla elde etmeye çalıştıkları ilgi ve tolerans, bunu gösteren kişilerin sefillik seviyesi hakkında da fikir verir.